توضیحات اجمالی بخشها:
متن دویست و چهل و دو جلدکتاب و پنجاه و نه مقاله پیرامون امامرضا علیهالسلام با موضوعاتی چون سخنان، تاریخ زندگانی، سیره و فضائل، معرفی بیش از نهصد کتاب، مقاله و پایاننامه پیرامون آن حضرت، ارائه فهرست کلیه کتابها و مقالهها به صورت یکجا (نوزده هزار موضوع)، جستجوی پیشرفته در متن، پاورقی و عناوین، تصاویر و پوسترهای زیبا و جذاب، امکان چاپ صفحات و انتقال متن به دفترچه یادداشت، امکان تغییر محیط برنامه برای سلیقههای مختلف، متن زیارتنامهها، نغمههای دلنشین و همخوانی قابل اجرا در دستگاههای MP3
جلوگیری از اسراف
زمان مطالعه: < 1 دقیقه روزی عدهای از خدمتکاران میوه میخوردند، ولی هنوز همهی میوه را تمام نکرده، آن را دور میانداختند. امام رضا علیهالسلام وقتی که اسراف آنها را دیدند، از روی ناراحتی فرمودند: «سبحان الله» اگر شما احتیاج ندارید، افرادی هستند که نیاز دارند؛ آنها را به نیازمندان بخورانید.(1) 1) فروع کافی، ج 6، ص 297.
دوستی و دشمنی با علی از منظر امام رضا
زمان مطالعه: < 1 دقیقه روزی مأمون از حضرت رضا علیهالسلام پرسید: چرا جد تو علی علیهالسلام تقسیم کنندهی مردم به سوی بهشت و جهنم است؟ حضرت فرمودند: آیا از پدر و اجداد خود نشنیدهای که از عبدالله بن عباس روایت کردهاند که گفت از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم: دوستی با علی علیهالسلام ایمان است و دشمنی با علی علیهالسلام کفر
تشبه به دشمنان
زمان مطالعه: < 1 دقیقه امام رضا علیهالسلام میفرمایند: پدرم از پدران خود از علی علیهالسلام نقل کردند که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: لباسی همچون لباس دشمنانم نپوشید، غذایی همچون غذای دشمنانم نخورید و روش شما همانند روش دشمنانم نباشد که در نتیجه دشمن من گردید؛ چنان که آنها دشمن من هستند.(1) 1) وسائلالشیعه، ج 17، ص 290.
نظراتی دربارهی شهادت امام رضا
زمان مطالعه: 2 دقیقه دربارهی شهادت امام رضا علیهالسلام، نظرهایی مطرح است که طبق نظر درست، بدون شک امام مسموم شدهاند. شیعیان به طور کلی این نظر را تأیید کردهاند، مگر مرحوم اربلی در کشفالغمه که خود را هم عقیده با ابنطاووس و شیخ مفید دانسته، ولی ظاهر امر چنین است که شیخ مفید نیز قایل به مسمومیت امام بوده؛ زیرا نوشته است: آن
بازتاب شهادت امام رضا در زمان مأمون
زمان مطالعه: < 1 دقیقه شهادت امام رضا علیهالسلام به دست مأمون به وسیلهی سم، حتی در زمان مأمون نیز امری معروف و بر سر زبانهای مردم بود؛ به طوری که مأمون خود شکوه از این اتهام میکرد که چرا مردم او را عامل مسموم کردن امام میپنداشتند! هنگام رحلت امام علیهالسلام، مردم اجتماع کرده و پیوسته میگفتند که این مرد (یعنی مأمون) وی را