ابن خلدون ذکرکرده است که علّت قیام ابراهیم پسر امام هفتم و برادر امام هشتم علیه السلام بر ضد مأمون این بود که وی مأمون را به کشتن برادرش علیّ بن موسی الرّضا علیه السلام متّهم کرد. و همچنین پاره ای از منابع تاریخی ذکر می کنند که احمد بن موسی برادر امام رضا علیه السلام چون از خیانت مأمون به برادرش آگاه شد و آن زمان در بغداد بود به خونخواهی برادر خود برخواست وگفتند سه هزار تن از علویان یا به روایتی دوازده هزار تن با او بودند.
و همچنین مأموران مأمون، هرون بن موسی برادر امام علیّ بن موسی علیه السلام را هم کشتند و این واقعه وقتی که هرون بن موسی با قافله ای مُرَکَّب از بیست و دو تن از علویان به سرپرستی حضرت فاطمه ملقّب به معصومه علیها السلام خواهر امام رضا علیه السلام حرکت می کرد اتّفاق افتاد مأمون پاسبان ها و مأموران را بر سر آن قافله فرستاد و هر شخصی را در قافله بود کشت و متواری ساخت و برادر امام هشتم علیه السلام یعنی هرون بن موسی زخمی شد.
و پس از مدّت کوتاهی هنگامی که هارون بن موسی مشغول صرف غذا بود بر سر او تاختند و وی را کشتند و آخرین نفر از قربانیان مأمون که مورّخان نام برده اند حمزةِ بن موسی برادر دیگر امام رضا علیه السلام از جمله افرادی بود که طرفداران مأمون وی را به قتل رسانیدند.
پس مأمون شش تن و بلکه هفت تن از برادران امام رضا علیه السلام را به علّت این که به خونخواهی برادر خود برخاسته بودند و یا قصد قیام را داشتند کشت و از پیروان آنان یا افرادی که همراه ایشان قیام کرده بودند و بسیاری را به دنبال آنان روانه ی دیار نیستی نمود.
