شیخ مفید(1) درکتاب ارشاد شهادت امام رضا علیه السلام را به وسیله ی انار مسموم چنین نقل می کند: روزی حضرت رضا علیه السلام با مأمون مشغول خوردن غذا بودند و از آن غذا مریض شدند. مأمون نیز خود را به مریضی زد و اظهارکسالت کرد. عبداللّه بن بشیر گفت: مأمون به من دستورداد ناخن هایم را بگذارم تا بلند شود و به هیچ نفری آن را نشان ندهم، این کار را کردم، یک روز من را به حضور طلبید و چیزی شبیه تمرهندی به دستم داد گفت: این را به دست و ناخن های خود بمال! فرمانش را اجرا کردم، گفت: فعلاً همین طور باشد. بعد از آن به خدمت حضرت رضا علیه السلام رفت (مأمون) حال آن جناب را پرسید، فرمود: امید است بهبودی حاصل کنم.
مأمون گفت: بحمدا.. بهتر هستید، پرسید: آیا امروز هیچ یک از پزشکان خدمت شما رسیده اند؟ امام فرمودند: نه.
مأمون بسیار عصبانی شد و غلامان را با داد و فریاد صدا زد، دستور داد آب انار بگیرند وگفت: آب انار بسیار خوب است، مأمون من را خواست (عبداللّه بن بشیر) وگفت: برو انار بیاور! انار آوردم، دستور داد آب انار را با دستم بگیرم، این کار را
انجام دادم. مأمون به دست خود آب اناررا به حضرت رضا علیه السلام داد و سبب شهادت آن حضرت همین آب انار مسموم بود (و روایت بحار جزء 49، ص 305 نقل می شود که امام پس از مسموم شدن تا بعد از نماز عصر از ناراحتی سمّ پنجاه مرتبه بیرون رفتند) و دو روز بیشتر نگذشت که از دنیا رفتند. پس از رفتن مأمون اباصلت می گوید: حضرت رضا علیه السلام رو به من نمودند و فرمودند: کاری که می خواستند کردند و بعد از آن امام شروع به نیایش و ستایش خداوند متعال نمودند و شیخ مفید در کتاب ارشاد ذکر می نماید که مأمون یک شبانه روز جنازه ی حضرت رضا علیه السلام را نگه داشت آن گاه پیکر پاک امام علیه السلام را دفن نمودند.
1) شیخ مفید(238-413 هـ. ق): محمّد بن نعمان بن عبدالسّلام کنیه ی او ابوعبدا… و معروف به اِبْن المعلّم، او مُحقّقی بزرگ و دارای تألیفات زیادی در فقه و کلام و اصول است وی متولّد عکبرا در نزدیکی بغداد بود. نامبرده پیشوای مذهب امامیّه در زمان خود بوده، و در حدود دویست اثر علمی دارد از جمله تاریخ الشّریعه- اصولُ الْفِقه- الْایضاح فِیِ الامامَةِ و الارشاد فی معرفة حجج اللّه علی العباد. او استاد سیّد رضی، سیّد مرتضی و شیح طوسی و شاگرد شیخ صدوق و اِبنِ جنید اِسکافی بوده است. یکی از امتیازات مهم اوصدور توقیع از ناحیه ی مقدّسه می باشد (نامه ازامام زمان علیه السلام) که به نام اوست. به فقهای نامدارشیعه مراجعه شود.
