شخصی به نام سلیمان که یکی نوادگان جعفربن ابی طالب(1) است می گوید: در خدمت حضرت علی بن موسی الرّضا علیه السلام بودم در داخل حیاط ناگهان گنجشکی
آمد و در مقابل امام روی زمین نشست و پروبال برهم می زد و فریاد می کشید و داد و فریاد او حکایت از وحشت او می کرد.
امام به سلیمان فرمودند: آیا می دانی این حیوان چه می گوید؟
سلیمان گفت: فقط ذات باری تعالی و پیامبر بزرگوار و ائمّه علیهم السلام می دانند شما که امام من هستید می دانید.
امام فرمودند: این حیوان می گوید: ماری قصد جان جوجه هایم را نموده، برای رفع شرّ دشمن کمک می خواهم. این عصا را بگیر وحرکت کن و داخل خانه برو و مار را بکش!
به دستور امام علیه السلام عصا را به دست گرفتم داخل خانه شدم ماری را دیدم که در حرکت است او را کشتم. و بدینسان جوجه های آن حیوان نجات یافتند.(2)
1) جعفر بن ابی طالب: برادر علیّ بن ابی طالب که به دستور پیامبر اسلام صلی الله علیه و‌آله با عدّه ای از تازه مسلمانان که مورد اذیّت و آزار دشمنان پیغمبر قرار می گرفتند به حبشه هجرت کرد او به جعفر طیّار مشهور است و دارای نماز مخصوصی است (برای برآوردن حاجات) که در مفاتیح الجنان (شیخ عبّاس قمی) طریقه ی خواندن آن آمده است و نماز او را کبریت احمر نام نهاده اند. او در جنگ موته پرچمدار بود و در پیشاپیش لشکر حرکت می کرد تا این که دو دست او قطع شد و به شهادت رسید. پیامبر صلی الله علیه و آله او را به ذوالْجِناحَیْن (صاحب دو بال) لقب دادند. پسر او عبداللّه جعفر داماد امیرالْمؤمنین علیّ بن ابی طالب علیه السلام یعنی شوهر حضرت زینب علیها السلام بوده است و دو پسر او در رکاب دایی بزرگوار خود حضرت سیّد الشّهدا علیه السلام در واقعه ی عاشورا به شهادت رسیدند.
2) ناگفته نماند که همان طورکه حضرت سلیمان بن داوود علیه السلام منطق الطّیر داشت و با تمام حیوانات سخن می گفت ائمّه ی ما علیهم السلام هم این قدرت را داشته اند که با تمام حیوانات واجنّه هم صحبت کنند (مقام و منزلت امامان ما جز پیامبر خودمان از همه ی پیامبران بالاتر است).
