زمان مطالعه: < 1 دقیقه
یکی از برادران امام رضا علیه السلام به نام حسین بن موسی گفت: من و عدّه ای از جوانان بنی هاشم گرداگرد برادرم امام رضا علیه السلام نشسته بودیم. در این هنگام جعفر بن عمر علوی که لباس هایی کهنه و پاره بر تنش بود ازکنار ما رد شد. همه به یکدیگر نگاه کردیم و به قیافه او خندیدیم.
حضرت به ما گفتند:
همین شخصی که شما او را مسخره کردید و به قیافه او خندیدید، به زودی ثروتمند خواهد شد و به مقامی عالی رتبه خواهد رسید. چند ماهی نگذشت که جعفربن عمر والی مدینه شد. چنان وضع زندگی او خوب شد که وقتی از خیابان عبور می کرد. اطرافش را خواجگان و غلامان احاطه نموده بودند.(1)
1) عیون اخبار الرّضاج 2، ص 206.
