امام رضا علیه السلام در دنباله گفتگو با مأمون و علماء عراق و خراسان راجع به آل محمّد
چنین فرمودند: به من بگوئید از قول خداوند تبارک و تعالی یس وَ الْقُرآنِ الْحَکیمِ و…(1) مقصود از یس کیست؟ همه ی علما پاسخ دادند: یس محمّد رسول خدا صلی الله علیه و آله است و شکّی نیست که امام رضا علیه السلام فرمودند: خدا به محمّد و آل محمّد ازاین راه فضلی داده که هرکسی تعقّل کند به کنهش(2) نرسد و این برای آن است خدا بر اَحَدی سلام نفرستاده مگر بر پیامبران و خدا تبارک و تعالی فرموده: “سلام عَلی نُوح
فیِ العالمین “(3) سلام بر نوح در تمام دنیا. و فرمود: “سَلام عَلی اِبْراهیمَ “(4) درود و سلام بر ابراهیم. و فرمود: “سلام عَلی مُوسی و هارون “(5) درود و سلام بر موسی و هارون. و نفرمود: “سلامٌ عَلی آل نوح ” و نفرمود: “سلامٌ عَلی آل ابراهیم ” و نفرمود: “سَلام علی آل موسی وَ هارون ” و خداوند عَزَّوَجّلَّ فرمود: “سَلام عَلی آل یس ” یعنی: آلِ محمّد. پس از آن مأمون گفت: من به خوبی دانستم که شرح و بیان در معدن نبوّت است.
1) سوره ی یس آیات 1 و 2.
2) انتهایش.
3) سوره ی صافات آیه ی 79.
4) سوره ی صافات آیه ی 109.
5) سوره ی صافات آیه ی 120 و سوره ی صافات آیه ی 130.
