به دستور حضرت سِنْدی را آوردند و امام علیه السلام با او به مناظره و سؤال و جواب پرداختند و پس از بحث وگفتگوی بسیار سِنْدی اسلام را پذیرفت، وکلمه ی طیّبه ی
لا اله اِلاَّ اللّه و محمّداً رَسُولُ الله را بر زبان آورد. به دستور حضرت زنّار(1) او را قطع نمودند و محمّد بن فضل هاشمی با بعضی ازمردم با او به حمّام رفتند و او را تطهیر نمودند، و سِنْدی را به فرمان امام علیه السلام با وسائل و متعلقاتش به مدینه ی طیّبه فرستادند.
1) در لغت به معنی رشته و در اصطلاح مسیحیان: ریسمانی است به ضخامت انگشت که از ابریشم و آن را برکمر می بندند و زنّار علامت خاصّی است که ویژه ی پیروان عیسی علیه السلام است و اهل ذِمَّه مسیحی که در ایران و سایر کشورهای مشرق زمین بوده اند به دستور مسلمانان مجبور بودند این علامت را بکار برند و به این وسیله با مسلمانان اشتباه نشوند چنان که یهودیان مجبور بودند علامتی به نام عَسَلی (وصله ی عسلی رنگ) بر روی لباس خود نصب کنند تا با مسلمانان و مسیحیان اشتباه نشوند.
