و امام رضاعلیه السلام فرمودند: من دوستان پدرم را به زودی خواهم دید. گفتم ای پسر رسول خدا صلی الله علیه و آله این سعادت چه وقتی مُیّسر خواهد شد؟ امام علیه السلام فرمودند: سه روز بعد از رسیدن تو من حاضر خواهم شد. محمّدبن فضل گوید: چون به بصره رسیدم شیعیان آن منطقه مانند محمّد بن حسن و حسین بن محمّد و عدّه ای دیگر نزد من آمدند و درباره موسی بن جعفر علیه السلام پرسیدند و من چنین گفتم: موسی بن جعفر علیه السلام یک روز قبل از این که از دنیا بروند من به خدمت ایشان رسیدم و ایشان گفتند: ای محمّد بن فضل! یقین بدان که من به رحمت حقّ واصل می شوم، چون دیدی که من را به خاک سپردند، حقّ سکوت نداری و باید ودایع من را به فرزندم علیّ بن موسی الرّضا برسانی که او وصَیّ من است و بعد از من امامت به او مراجعه شود من بعد از شهادتّ آن حضرت بنا بر سفارش ایشان به سوی مدینه رهسپار شدم و ودایع امامت(2) را به علیّ بن موسی الرّضا علیه السلام سپردم و علیّ بن موسی الرّضا وعده دادند
که سه روز دیگر به بصره خواهند آمد و هر مسأله و سؤال مشکلی دارید از ایشان سؤال نمایید.
1) شهری در جنوب عراق و در ساحل خلیج فارس.
2) اوّل لغت ودیعه را معنی می کنیم: (ودیعه مؤنّث ودیع است و عبارت از چیزی است که نزد امین می سپارند.) جمع آن ودائع به عبارت دیگر ودیعه امانتی است که نزد غیر می سپارند از روی قصد تا او آن را حفظ کند و فرق میان ودیعه و امانت عموم و خصوص است. ودیعه خاصّ است و امانت عام. اما معنی امامت: (پیشوایی کردن، پیشوا و امام بودن، ریاست عامّه.) از نظر مذهب حقّه ی جعفری اثنی عشری امامت از اصول دین است و اصول دین از نظر شیعه عبارتند از: “توحید- عدل- نبوّت- امامت- معاد” و از نظر اهل سنّت اصول دین عبارت است از: “توحید، نبوّت و معاد”. عقیده ی علمای امامیّه این است که هر چه بر وجوب نبوّت دلالت دارد بر وجوب امامت نیز دلالت دارد زیرا امامت قائم مقام نبوّت است. مگر در تلقّی وحی که مخصوص نبوّت است. نبوّت لطف خاصّ است و امامت لطف عام. امکان دارد که روزگاری پیامبر زنده وجود نداشته باشد. (مانند زمان ما) و پیامبر دارای دو مقام بوده 1. مقام نبوّت 2. مقام امامت و بعد از رحلت پیامبرصلی الله علیه و آله نبوّتش ختم شده در صورتی که امامتش پابرجا مانده و به امام بعد از او می رسد) و خالی بودن از وجود امام امکان ندارد و ایمان بدون اعتقاد به امامت پایدار نیست. پیامبر اسلام مانند جدّش ابراهیم هم دارای مقام رسالت و نبوّت بوده و هم دارای مقام امامت و چون نبوّت ختم شد رسول گرامی اسلام علیه السلام مقام امامت خود را به علیّ بن ابی طالب واگذارکرد. و آیه ای که دلالت دارد که حضرت ابراهیم علیه السلام علاوه بر مقام نبوّت مقام امامت را داشته در سوره ی بقره، آیه ی 124 است. وَ إذابْتَلی اِبراهیمَ رَبَّه بکَلماتٍ فَاتمَّهن قالَ اِنّی جاعِلکَ لِلنّاسِ اِماما قالَ وَ مِنْ ذریّتی قالَ لا یَنال عَهْدَ الظّالِمینَ (یعنی: چون آزمایش کرد ابراهیم را پروردگارش و سخنانی چند سپس آن را به اتمام رسانید و خداوند به ابراهیم گفت من تو را امام و پیشوای مردم قرار می دهم. ابراهیم گفت: از ذرّیه و فرزندانم نیز امام و پیشوا قرار می دهی؟ خداوند فرمود: عهد و پیمان من به ستمکاران نمی رسد. ابراهیم می خواست فرزندانش همه امام و پیشوا شوند، خداوند در جواب پیامبر بزرگ خود فرمود: ما ستمکاران را امام و پیشوا قرار نمی دهیم، پس اگر فردی از فرزندان ابراهیم بود ولی ظالم و ستمکار بود لیاقت رهبری جامعه را ندارد؟ مانند برادران یوسف یا بنی امیّه و یا بنی عبّاس و…. و امام و پیغمبر: باید دارای عصمت باشند یعنی آن خصوصّیتی که از تمام اشتباهات دور باشند. و دیگر این که امام دارای دانشی است که خداوند مانند پیامبر به او داده، و سن کم موجب نمی شود که کسی دارای مقام امامت نباشد. و در قرآن هم دو نفر از پیامبران در سن کودکی به نبوّت رسیدند، یکی حضرت عیسی علیه السلام که درگهواره گفت من پیغمبرم (سوره ی مریم،آیه ی 35) و دیگر حضرت یحیی علیه السلام که خداوند در کودکی به او مقام نبوّت داد. (سوره ی مریم، آیه ی 13) پس شرط رهبری در پیامبران و امامان علیهم السلام بلوغ جسمی نیست و سه تن از ائمّه ی ما هم در سنّ کودکی به امامت رسیدند که عبارتند از: 1. حضرت امام محمّد تقی (جواد الائمه علیه السلام امام نهم) در سنّ هفت سالگی بعد از امام هشتم علیه السلام به امامت رسیدند؛ 2. حضرت امام علیّ النّقی علیه السلام امام دهم در سن هشت سالگی به امامت رسیدند بعد از امام محمّد تقی علیه السلام؛ 3. حضرت حجّة بن الحسن علیه السلام امام دوازدهم که بعد از امام حسن عسگری علیه السلام در سن پنج سالگی به امامت رسیدند. علم و مقامی که امام پنج ساله دارد دارای همان علم و مقامی است که امام 35 ساله دارد. و اگرکسانی که مقام عصمت را قبول ندارند آن را خوب مطالعه کنند و بفهمند آن وقت خواهند فهمید که در امام و پیغمبر سنّ شرط نیست.
