احمد بن عمرو حسین بن یزید گفتند: خدمت حضرت رضا علیه السلام رسیدیم و گفتیم: به
راستی ما روزی فراوان و زندگی خوشی داشتیم ولی هم اکنون اندکی وضع ما بد شده و از خدا درخواست کنید که آن وضع را به ما برگرداند.
امام فرمودند: چه می خواهید؟ آیا می خواهید سلطان باشید؟ آیا خوش دارید مانند طاهر و هَرثَمه (امرایِ عالی رتبه ی ارتش مأمون) باشید؟ ولی شما بر این عقیده و راه و روشی که دارید نباشید؟ گفتیم: نه به خدا، شاد نیستیم که همه ی دنیا از آن چه طلا و نقره دارد از ما باشد، ولی مخالف عقیده ای که داریم باشیم. (یعنی دوست داریم از دوستان و شیعیان شما باشیم.) امام هشتم علیه السلام فرمودند: راستی خدا در آ یه ی 12 سوره ی مبارکه ی سَبَأْ می فرماید: (ای آل داوود شکر و ستایش خدای را به جای آورید (هرچند) از بندگان من عده ی قلیلی شکر گزارند. “اِعْمَلُوا آلَ داوود شُکْراً وَ قلیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُورَ” به خدا خوشبین باشید زیرا هر که به خدا خوشبین باشد خدا با گمان خوش او همراه است و هر که به روزی اندک خشنود باشد، خدا به کردار اندک او خشنود است. و هر که به اندک از روزی حلال خشنود باشد، بار او سبک است و خانواده اش خوش هستند و خدایش به درد دنیا و دارو و درمان دنیا بینا سازد (گِرِهِ مشکلات او را باز خواهد کرد) و او را از دنیا به سلامت به “دارُالسَّلام بهشت ” برساند.
