از قاضی ابوالفرج بغدادی روایت شده است که رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم فرموده اند:
از صلْبِ یکی از فرزندانم موسی بن جعفر، شخصی ظاهر می گردد که “رضا” نامیده می شود که جایگاه علم و دانش و معدن علم و بردباری است و بعد فرمودند: پدرم به فدای کشته ای در سرزمین غربت “بِابِیِ المَقتولِ فیِ الأرْضِ الغربَةِ”. و حفص مروزی گفت: که امام کاظم علیه السّلام فرزندشان علی را “رضا” می نامیدند و می فرمودند: فرزندم را رضا بخوانید. نصر بزنطی گفت: به امام جوادعلیه السّلام گفتم: گروهی ازمخالفین شما می پندارند که مأمون عبّاسی پدرتان را رضا نامیده در زمانی که ایشان را ولیعهد خود نمود.
امام جواد علیه السّلام فرمودند: والله دروغ بستند و گستاخی کردند در صورتی که خداوند منّان پدرم را “رضا” لقب داد. زیرا او هم در زمین و هم در آسمان از پدر بزرگوارم همه راضی بودند، گفتم: مگر خداوند جدّ بزرگوارتان و اجداد والامقامتان نبود؟ پس چرا پدر شما از میان آن ها رضا لقب داده شد؟ امام جوادعلیه السّلام در جواب فرمودند: چون هم دشمنان پدرم که از مخالفین ایشان بودند و هم دوستان پدرکه از
موافقین او بودند از او راضی شدند و این امر برای کسی از امامان(1) قبل از پدرم واقع نگردید (دوست و دشمن ایشان را قبول داشتند) زیرا مأمون با تشکیل دادن مجالس مناظره، عظمت امام رضاعلیه السّلام را در بین دشمنان و مخالفین دین اسلام هم زیاد می کرد. زیرا بی خبران و نا آگاهان با شنیدن سخنان امام، به حقّانیّت اسلام راستین که همان تشیّع علوی باشد پی می بردند درصورتی که مأمون با تشکیل مجالس مناظره قصد تحقیر وکوچک شمردن امام علیه السّلام را داشت.
1) امامان قبل امام رضا علیه السّلام عبارتند از: امام کاظم، امام صادق، امام باقر، امام سجاد، امام حسین، امام حسن و امام علی علیه السّلام.
