عن حمزة بن حمران قال: قال ابو عبدالله صلوات الله علیه:
«یقتل حفدتی بأرض خراسان، فی مدینة یقال لها طوس. من زاره الیها، عارفا بحقه، اخذته بیدی یوم القیامة و ادخلته الجنة و ان کان من أهل الکبائر»قلت:
جعلت فداک؛ و ما عرفان حقه؟ قال:
«یعلم أنه یفترض الطاعة، غریب، شهید. من زاره، عارفا بحقه، اعطاه الله عزوجل اجر سبعین شهیدا ممن استشهد بین یدی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم علی حقیقه.»
بحارالأنوار: 35/102 ح 17 از امالی صدوق: 183.
از حمزة بن حمران نقل شده است که گفت: حضرت صادق صلوات الله علیه فرمودند:
«نوهی پسری من در زمین خراسان کشته میشود، در شهری که به
آن طوس گفته میشود. کسی که در آنجا او را با شناخت حقش زیارت کند من به دست خودم در روز قیامت او را میگیرم و داخل بهشت مینمایم – اگرچه اهل انجام دادن گناهان کبیره باشد -.»
گفتم: فدایت گردم؛ شناخت حقشان چیست؟
فرمودند:
«بداند که ایشان واجب الاطاعه هستند و از وطنشان دور مانده و شهید شدهاند. کسی که با شناخت حقشان ایشان را زیارت کند خدای بلندمرتبه و بزرگ مزد هفتاد شهید از شهیدانی که در مقابل رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با درستی و حقیقت کشته شدهاند، به او میدهد.»
