روزی حضرت علی بن موسی الرضا علیهماالسلام در جمع عدهای از دوستان و اصحاب خود فرمود: امام و پیشوای جامعه دارای علائم و نشانههائی است، که برخی از آن عبارت است:
از تمامی افراد باید عالمتر و آگاهتر باشد، در حکومت و قضاوت با تدبیر و قاطع باشد، پرهیزکار و متقی، حلیم و صبور، شجاع و قویدل، سخاوتمند و کریم باشد، و نیز در برابر خداوند عابد و در برابر بندگان فروتن باشد.
ختنه شده و پاک و نظیف تولد یابد، هنگام تولد از رحم مادر، شهادت بر یگانگی خدا و رسالت رسول خدا دهد.
همچنان که از جلو میبیند و متوجه میشود، از پشت سر نیز متوجه گردد، سایه نداشته باشد، در خواب محتلم نشود، چشم او هنگام خواب همانند دیگران نمیبیند؛ ولی قلبش متوجه و آگاه است، از غیب با او حدیث و سخن گفته میشود، زره رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم و سلم اندازهی او و بر قامت او راست میآید.
روی زمین اثری از بول و غایط او بر جای نماند، چون خداوند زمین را به بلعیدن آن امر کرده است، عرق و بوی او از مشک و عنبر
خوشبوتر است، نسبت به مردم در نفوس و اموالشان اولویت دارد؛ و از هر کس به مردم دلسوزتر و مهربانتر؛ و نیز نسبت به آنها متواضع باشد، خود مجری دستورات الهی؛ و نیز وادارکنندهی مردم بر اجرای اوامر و نواهی خداوند است.
دعای او مستجاب می‌باشد و چنانچه دعا کند که صخرهای متلاشی شود همان خواهد شد، سلاح و شمشیر ذوالفقار حضرت رسول صلی الله علیه و اله و سلم و سلم، همچنین صحیفهای که در آن نام تمامی پیروانشان و نیز صحیفهای که نام همهی قاتلین و دشمنانشان در آن ثبت گردیده، نزد او موجود خواهد بود.
و به عنوان این که او امام و خلیفهی رسول الله صلوات الله علیه می‌باشد، سه کتاب مهم دیگر نزد او می‌باشد، که عبارتند از:
کتاب جامعه، که طول آن هفتاد ذراع(حدود 35 متر)می‌باشد و تمام نیازمندیهای انسانها در تمام امور و مسائل، در آن موجود است.
کتاب جفر اکبر و اصغر، که تمام علوم و حدود و دیات در آن مذکور است.
مصحف و کتابنامهی شریف حضرت فاطمهی زهراء علیهاالسلام می‌باشد.(1)
– همچنین آوردهاند:
روزی از روزها یکی از رؤسا و سران واقفیه به نام حسین بن قیاما به حضور حضرت علی بن موسی الرضا علیهماالسلام رسید و اظهار داشت: آیا
تو امام و حجت خدا هستی؟
امام علیهالسلام فرمود: بلی، حسین گفت: من شهادت و گواهی میدهم بر این که تو امام نمیباشی.
حضرت لحظاتی سر خویش را به زیر افکند و سپس سر خود را بلند نمود و فرمود: دلیل تو چیست که میگوئی من امام نیستم؟
حسین گفت: چون امام جعفر صادق علیهالسلام فرموده است: حجت خدا عقیم نخواهد بود، و شما در این موقعیت سنی بدون فرزند پسر میباشی.
حضرت رضا علیهالسلام باز لحظاتی طولانیتر از قبل، سر خویش را پائین انداخت و پس از آن سر خود را بالا گرفت و فرمود: من خداوند متعال را شاهد و گواه قرار میدهم بر این که به همین زودی دارای فرزند پسری خواهم شد.
راوی – به نام عبدالرحمن بن ابینجران – گوید: من نیز در آن مجلس حضور داشتم و چون این سخن را از امام رضا علیهالسلام شنیدم، تاریخ آن را ثبت کردم و هنوز مدت یک سال سپری نشده بود که حضرت دارای فرزندی پسر به نام ابوجعفر، محمد بن علی علیهماالسلام شد.(2)
1) احتجاج مرحوم طبرسی ج 2، ص 448، ح 311.
2) إثبات الهداة: ج 3، ص 266، ح 51، مدینة المعاجز: ج 7، ص 130، ح 135.
