هنگامی که مأمون حضرت رضا علیهالسلام را از مدینه به خراسان احضار کرد، آن حضرت در مسیر راه، معجزات و کراماتی را به اذن خداوند متعال به مردم و همراهیان خود ارائه نمود.
از آن جمله وقتی امام علیهالسلام به روستای سناباد رسید، بر کوهی – که از سنگ سیاه بود – تکیه زد و این دعا را بر زبان مبارک خویش جاری نمود:«اللهم انفع به و بارک فیما ینحت منه» یعنی؛ پروردگارا، مردم را از این کوه سودمند گردان، و در آنچه از آن میتراشند، برکت و فایدهای بسیار قرار بده.
سپس فرمود: هر غذائی که میخواهید برای من طبخ نمائید در ظرف سنگی تراشیده شده از این کوه باشد.
و چون از آن کوه برای حضرت در ظروف سنگی غذا تهیه شد، مرتب غذا تناول میفرمود؛ گرچه حضرت کم خوراک بود.
و از آن روز به بعد، مردم ظرفهای سنگی گوناگونی از آن کوه میتراشند و مورد استفاده قرار میدهند، که به وسیلهی دعای حضرت برکات بسیاری دیدهاند.(1)
1) عیون أخبار الرضا علیهالسلام: ج 2، ص 136، ح 1، ناسخ التواریخ: ج 11، ص 244.
