مدح هشتمین اختر فروزنده‏ی امامت

ای غریبی که ز جد و پدر خویش جدائی‏++

خفته در خاک خراسان، تو غریب‏الغربائی‏

چه ثنا گویمت، ای داور هفتاد و دو ملت‏++

که ثنا خوانده خدایت، تو چه محتاج ثنائی‏

این رواق تو و صحن و حرمت، همچو بهشت است‏++

روضه‏ات، جنت فردوس و مسمی به رضائی‏

آه، از آن دم که ز سوز جگر و حال پریشان‏++

ناله‏ات گشت بلند، آه تقی جان به کجائی‏

ای شه یثرب و بطحا، تو غریبی به خراسان‏++

سرور جمله غریبان و معین‏الضعفائی‏

اغنیا مکه روند و فقرا سوی تو آیند++

جان به قربان تو ای شاه که حج فقرائی‏

–

بیا که مظهر آیات کبریا اینجاست‏++

بیا که تربت سلطان دین، رضا اینجاست‏

بیا که گلبن گلزار موسی جعفر++

بیا که میوه‏ی بستان مصطفی اینجاست‏

بیا که خسرو اقلیم طوس، شمس شموس‏++

بیا که وارث دیهیم مرتضا اینجاست‏

شهنشهی که به چشمان، غبار درگاهش‏++

کنند حور و ملایک، چو توتیا اینجاست‏

اگر کلید در رحمت خدا جوئی‏++

بیا کلید در رحمت خدا اینجاست‏

در مدینه علم و کمال و زهد و ادب++‏

در خزینه‏ی بخشایش و عطا اینجاست‏

ز قبله‏گاه سلاطین بخواه حاجت خویش++‏

شهی که حاجت مسکین کند روا اینجاست‏

قدم ز صدق و ارادت در این حرم بگذار++

که مهد عصمت و ناموس کبریا اینجاست‏

بیا که منبع فیض و عنابت ازلی‏++

بیا که مطلع و الشمس و و الضحی اینجاست‏

امام ثامن و ضامن، رضا که بر حرمش‏++

نهاده‏اند شهان، روی إلتجا اینجاست‏

به خضر کز پی آب بقاست سرگردان‏++

دهید مژده که سرچشمه‏ی بقا اینجاست(1)

1) شعر از شاعر محترم: آقای دکتر رسا.