بی‏نیازی أهل‏بیت از قیاس و أمثال آن

اهل‏بیت علیهم‏السلام نیازی نداشتند که برای به دست آوردن احکام شرعی، در جستجوی راههایی برآیند که از واقع دین و حقیقت شرع به دور است مانند قیاس و استحسان و جز اینها که اصحاب رأی آنها را معتبر شمرده و در هنگامی که نصی وجود ندارد آنها را کاشف حکم شرعی قرار داده‏اند، این بی‏نیازی اهل‏بیت علیهم‏السلام به سبب کفایت ذاتی و نیز به واسطه علوم و اسرار رسالت و صحیفه‏های ایمانی است که از جد خود پیامبر خدا صلی الله علیه و اله به ارث برده‏اند، و هم بر اثر داشتن ملکه معرفت است که خداوند بآنها بخشیده است تا بر مردم از جانب او حجت و دلیل باشند.

اهل‏بیت علیهم‏السلام عمل به قیاس ونظایر آن را به سختی محکوم کرده‏اند، و چنان که می‏دانیم اینها را اهل رأی پدید آورده‏اند تا در موقعی که نمی‏توانسته‏اند بر دلیل حکم شرعی دست پیدا کنند از این طرق استفاده کرده خود را از این مشکل رهایی دهند، به همین سبب میان ائمه اهل‏بیت علیهم‏السلام و اینها برخوردهای تندی روی داده است، و شاید ما در کتاب آینده خود به نام امام صادق علیه‏السلام در این باره به تفصیل سخن گوییم، زیرا این

برخوردها بیشتر در ایام زندگانی آن حضرت اتفاق افتاده و در این دوران بوده است که ارباب مذاهب مختلف، می‏توانسته‏اند به آزادی درباره آرا و عقاید یکدیگر گفتگو کنند.