هنگامی که روش امام رضا علیهالسلام و دیگر ائمه اهلبیت علیهمالسلام را در تفسیر قرآن ملاحظه و بررسی میکنیم درمییابیم که امام علیهالسلام در فهم دلالی آیات، بر عرف عام تکیه میکند، و از تأویلات دور از ذهن و نامتناسب با سیاق عام و خاص آیات، دوری میفرماید، و این مطلب به این معنا نیست که هر کسی میتواند قرآن را برحسب آنچه از ظاهر آن میفهمد، تفسیر کند، بلکه چنان که پیش از این اشاره کردیم، مراد و معنای آیات قرآنی، در آنچه حروف و الفاظ آنها دلالت دارد منحصر نیست و باید امور و نکات دیگری نیز در نظر گرفته شود، که بسا از نظر ما پوشیده، و لازم باشد برای دانستن آنها به کسانی که خداوند ملکه علم و معرفت را به آنان داده مراجعه شود، و اینان پیامبر صلی الله علیه و اله و اهلبیت اویند که مصداق قول حق تعالی در آیه شریفه و لا یعلم تأویله الا الله و الراسخون فی العلم(1) میباشند.
1) آل عمران /7 یعنی: و تأویل آن را کسی جز خدا و راسخان در علم نمیداند.
