گروه بسیاری از علما و دانشوران، این رساله را شرح کردهاند، که من برای نمونه تنی چند از آنان را نام میبرم:
1 – ترجمة العلوی للطب الرضوی، نوشته سید ضیاءالدین ابیالرضا فضل الله بن علی الراوندی متوفی به سال 548 ه.
2 – ترجمة الذهبیه از مولی فیضالله عصار، شوشتری استاد طب و نجوم در زمان فتحعلی شاه همزمان با حکومت او بر شوشتر به سال 1107 که خطی است و در کتابخانه مشکات در دانشگاه تهران موجود است، و تاریخ نگارش آن سال 1133 ه است.
3 – ترجمة الذهبیه از مولی محمدباقر مجلسی که خطی است و در کتابخانه مرحوم سید حسن صدر در کاظمیه موجود است.
4 – عافیة البریه فی شرح الذهبیة، از میرزا محمدهادی فرزند میرزا محمدصالح شیرازی است که در زمان شاه سلطان حسین صفوی تألیف شده، و در کتابخانه سید
حسین همدانی در نجف اشرف موجود است.
5 – شرح طبالرضا از مولی محمدشریف خاتونآبادی که آن را در حدود سال 1120 ه تألیف کرده است.
6 – ترجمة الذهبیه از سید شمسالدین محمد بن محمدبدیع رضوی مشهدی است که در سال 1155 ه از نگارش آن فراغت یافته و خطی است که در کتابخانه شیخ علیاکبر نهاوندی در خراسان موجود است.
7 – شرح طبالرضا از سید علیاکبر شبر متوفی به سال 1242 ه. شیخ نوری متذکر شده که این نسخه را دیده است.
8 – شرح طبالرضا از مولی حاج محمد فرزند حاج محمدحسن مشهدی مدرس آن جا، متوفی به سال 1257 ه.
9 – شرح طبالرضا از مولی نوروز علی بسطامی.
10 – المحمودیة از حاج میرزا کاظم موسوی زنجانی، متوفی به سال 1292 که خطی است و در نزد نوادگان او موجود است.
چنان که گفته شد بسیاری از دانشوران دیگر به شرح این رساله شریفه پرداخته، و اسرار و دقایق آن را توضیح و تفسیر کردهاند، و شاید در این تاریخ آخرین آنها دکتر عبدالصاحب زینی است، که مطالب آن را با تازهترین اکتشافات علمی مقایسه و تطبیق داده، و در سلسله انتشارات «ملتقیالعصرین» چاپ و منتشر کرده است.
