از جمله این تألیفات کتاب «الفقهالرضوی» است، این کتاب میان دانشمندان مورد بحث و جدال بسیار است برخی آن را معتبر شمردهاند و بر صحت انتساب آن اعتماد کردهاند، مانند مجلسی اول و دوم، و سید بحرالعلوم، و صاحب حدائق و شیخ نوری و جز آنها، اما جمهور محققین از علما، بر این که این کتاب تألیف امام رضا علیهالسلام باشد، وثوق نکردهاند زیرا حصول چنین اطمینان و اعتمادی نیازمند دلایل مثبتهای است که از نظر آنان وجود ندارد، و ادلهای را که دیگران برای اثبات آن معتبر شمردهاند، قابل قبول ندانستهاند و مورد تردید آنهاست. علاوه بر این عدم شیوع نسبت این کتاب در زمان پیش از مجلسی اول و دوم که از متأخرانند، و عدم وجود هرگونه اطلاعاتی درباره کتاب مذکور نزد پیشینیان بر مجلسیها از جمله اسبابی است که عدم نسبت آن را به حضرت
رضا علیهالسلام تأکید میکند، و تألیف آن را توسط آن بزرگوار منتفی میسازد، بویژه این که در زمان امام علیهالسلام و زمانهای بعد، چیزی که مانع شهرت این کتاب شود وجود نداشته است، و جنبههای مختلف زندگی حضرت رضا علیهالسلام هم با تمام ویژگیهای آن نزد همگان روشن و معلوم بوده است، چنان که بنا به نقل مورخان در آن هنگام که امام علیهالسلام برای دانشمندان نیشابور، روایتی را بیان فرموده است، بیست و چند هزار نفر از نویسندگان و محدثان، بجز دیگر کسان، آن را به نام آن حضرت ثبت و ضبط کردهاند.
