نهضتهای علویان مورد تأیید ائمه بود

ائمه علیهم‏السلام جنبشهای علویان را به طور ناآشکار تأیید می‏کردند، و این حرکتها را وسیله‏ای برای بیداری وجدان عمومی و قیام آنها برضد نظام ستمگر حاکم می‏دانستند. چنان که از امام کاظم علیه‏السلام نقل شده که هنگامی که پسر عمش حسین بن علی معروف به قتیل فخ(1) برای تودیع نزد آن حضرت آمد، امام علیه‏السلام به او فرمود: ای پسر عم! تو کشته

می‏شوی پس ضربه را محکم فرود بیاور زیرا این گروه، فاسقند به ایمان تظاهر می‏کنند و شرک خود را پنهان می‏دارند و انا لله و انا الیه راجعون، پاداش شهیدان را برای تو و یارانت از خدا می‏خواهم(2)

با توجه به آنچه گذشت، موردی برای انتقاد و اعتراض نسبت به روش ائمه علیهم‏السلام از نظر خودداری آنان از قیا برضد حکومتهای ستمکار زمان آنها، باقی نیست، زیرا آنان دقیقا شرایط حاکم بر اوضاع را ارزیابی می‏کردند، و می‏دانستند پایان این شورشها و جنبشهایی که برضد حکومت می‏شود، جز شکست نیست، آری تنها شکست.

1) مقاتل‏الطالبیین ص 443.

2) ابی‏عبدالله حسین بن علی بن حسن مثلث معروف به قتیل فخ از اصحاب امام صادق علیه‏السلام و از بزرگان بنی‏هاشم بود، به نقل تجارب‏السلف از تحمل جور و ستم به تنگ آمده، و در سال 169 ه در مدینه قیام کرده و در همان سال با گروه بسیاری از یارانش در فخ که محلی میان مکه و مدینه می‏باشد شهید شده است. فرهنگ دهخدا (مترجم).