پرتوی از نور

ابراهیم بن عباس می‏گوید: هیچ گاه ندیدم که امام رضا علیه‏السلام در سخن بر کسی جفا ورزند، و نیز ندیدم که سخنی کسی را پیش از تمام شدن قطع کنند. هرگز نیازمندی را که می‏توانستند نیازش را برآورده سازند، رد نمی‏کردند، و در حضور دیگری پای خود را دراز نمی‏نمودند. هرگز ندیدم به کسی از غلامان و خدمتکاران خویش بد گویند. خنده‏ی او تبسم بود. چون سفره‏ی غذا به میان می‏آمد، همه‏ی افراد خانه حتی دربان و مهتر را نیز بر سر سفره خویش می‏نشاندند و آنان همراه با امام غذا می‏ خوردند. شب‏ها کم می‏خوابیدند و بیش‏تر بیدار بودند و بسیاری از شب‏ها تا صبح بیدار می‏ماندند و به عبادت می‏گذراندند. همچنین بسیار روزه می‏گرفتند و روزه‏ی سه روز در ماه(1) را ترک نمی‏کردند. کار خیر و انفاق پنهان بسیار داشتند و بیش‏تر در شب‏های تاریک مخفیانه به فقرا کمک می‏کردند.(2)

1) گویا منظور روزه‏ی پنجشنبه‏ی اول هر ماه و چهارشنبه‏ی وسط ماه و پنج‏شنبه‏ی آخر ماه است که پیشوایان معصوم فرموده‏اند کسی که اضافه بر روزه‏ی ماه مبارک رمضان، در هر ماه این سه روز را روزه بگیرد، مانند این است که همه‏ی سال روزه باشد. (وسائل الشیعه، ج 7، ص 305).

2) اعلام الوری، ص 314.