یکی از تلخترین و رنجآورترین حوادثی که بعد از شهادت امام کاظم علیهالسلام رخ داد و موجب ریختن آب به آسیاب دشمن گردید، پدید آمدن گروه واقفیه در برابر حضرت رضا علیهالسلام بود.
وقتی امام کاظم علیهالسلام در زندان بودند، نمایندگانی داشتند که خمس و وجوهات را از شیعیان و دوستان امام میگرفتند و در راههای صحیح به مصرف میرساندند. این نمایندگان عبارت بودند از:
«علی بن حمزه بطائنی»، «زیاد بن مروان قندی»، عثمان بن عیسی رواسی»، «احمد بن ابی بشر سراج» و…
پول بسیاری در نزد اینها جمع شده بود. حب دنیاطلبی و ثروت اندوزی و زیاده خواهی، موجب شد که این افراد، منکر وفات امام
کاظم علیه السلام شدند و کم کم «فرقهی واقفیه» را تشکیل دادند. آنها و طرفدارانشان را از این رو واقفی میگویند که در اعتقاد به هفت امام، متوقف شدند و امامان بعد را نپذیرفتند و به نام هفت امامی، انشعاب جدیدی را در تاریخ تشیع به وجود آوردند.(1)
1) بحارالانوار، ج 48، ص 252.
