آیت الله کوهستانی ارادت و عشق و علاقهای بسیار به خاندان عصمت و طهارت داشت. در مجالس روضه و توسل، با کمال تواضع و ادب شرکت میکرد و عنایتی ویژه به این مراسم، به خصوص مجالس عزاداری سیدالشهداء علیهالسلام، از خویش نشان میداد. از این رو، به فرزندش وصیت کرد که هر شب پنجشنبه و جمعه باید در منزل روضه برقرار باشد. به حضرت ابوالفضل علیهالسلام نیز عشق و ارادتی خاص داست و بیشتر به واعظ میفرمود روضهی حضرت ابوالفضل علیهالسلام بخواند.
هنگامی که به زیارت امام رضا علیهالسلام مشرف میشد، برنامهی زیارتیاش چنین بود
که روزی سه وعدهی صبح، ظهر و شب برای زیارت به حرم مشرف میشد و نمازهای فریضه را در حرم اقامه میکرد. هنگام شرفیابی با خضوع و خشوع، مانند یک عید ذلیل، وارد میشد. از عبای آستین کشیده و چهره زردش نمایان بود که سرتاسر وجودش را خوف و عظمت امام فراگرفته و با حالت توجه و خشوع خاصی مشغول به زیارت میشد که نمیتوان آن را بیان کرد. از فرط عشق و علاقه سعی میکرد در حد امکان به ضریح مقدس نزدیک شود و خود عتبه را ببوسد.