تقوا و پرهیزکاری

او در تقوا و پرهیزگاری کم‏نظیر و از بزرگان روزگار به شمار می‏رفت. نه تنها از حرام چشم می‏پوشید، بلکه از شبهات نیز دوری می‏گزید. در طول زندگی خویش از وجوهات شرعیه استفاده نکرد. حتی در دوران تحصیل از مقدار کمکی که از مادرش می‏رسید زندگی خود را اداره می‏کرد.

معظم له می‏فرمود: «در دورانی که در مشهد تحصیل می‏کردم، مدتی پول را

مازندران نرسید. روزهای سختی را می‏گذراندم. از این رو، به ناچار از استادم پول قرض گرفتم. شب در عالم رؤیا شخص بزرگواری آمد و صدا زد: شیخ محمد! چرا از استادت پول گرفتی؟ گفتم: قرض کردم، پس از چه کسی باید می‏گرفتم؟ گفت: از کسی که اکنون بر سر مأذنه نام او را می‏برند. بیدار شدم و در همین حال شنیدم مؤذن در بالای مناره‏ی حرم می‏گوید: اللهم صل علی علی بن موسی الرضا المرتضی علیه‏السلام. تا این جمله را شنیدم، بی‏درنگ وضو گرفتم و به حرم مشرف شدم از امام رضا علیه‏السلام معذرت خواستم.»

مرحوم آیت الله کوهستانی نه تنها مراقب نفس خود، بلکه در تمام زوایای زندگی مراقبت و مواظبت کامل داشت که اعمالش مطابق با دستورهای اسلام باشد. در گفتار از سخن بیهوده و لغو پرهیز می‏کرد. از کسی غیبت نمی‏کرد و همیشه سخنانش موعظه و اندرز بود. می‏فرمود: «حرف بیهوده زدن را کمتر از غذای حرام نمی‏دانم.»

همچنین، در تغذیه و خوراک دقتی بسیار می‏کرد. در یک جلسه، که درباره‏ی اثر غذا در روح و معنویت سخن به میان آمد، فرمود: «زمانی احساس کردم در تخیل و اندیشه‏ام وسوسه‏های بیهوده‏ای راه یافته. دقت نمودم متوجه شدم که در یک وعده غذا مواظبت و دقت همیشگی را انجام نداده‏ام.»