حضرت حجة الاسلام آقای حاج میرزا حبیب الله ملکی دام ظله از حاج سید حسین حکاک نقل کرد:
در زمانی که حاج میرزا موسی خان ، متولی آستان قدس رضوی بود یک نفر از علماء نجف بزیارت حضرت رضا (ع) مشرف شده بود. چندی که گذشت هزینه و مخارجش تمام شد و از این جهت پریشان بود که در غربت چه کند.
لذا در حرم مطهر اظهار حاجت بامام هشتم (ع) نمود که ای آقا مرحمتی بفرما و مرا از این پریشانی نجات بخشا و هرگاه مرا از این بلیه خلاص نفرمایی می روم نجف و خدمت جدت آقا امیرالمؤمنین (ع) از حضرتت شکایت می نمایم خودش گفته است تا من چنین عرض کردم دیدم در آنجا کسی است که نشناختم او کیست بمن فرمود غم مخور که خدا وسیله ساز است . این را گفت و گذشت و من از حرم بیرون آمدم لکن در امر خود متفکر بودم که چه خواهد شد.
روز دیگر وقتی در منزل بودم ناگاه یکنفر آمد و خود را معرفی کرد که من یکی از دربانان آستان قدس رضوی و از جانب آقای
متولی باشی خدمت شما رسیده ام . پس مبلغ پول قابلی بمن داد و گفت این وجه را آقای تولیت برای شما فرستاده بعد از آن معلوم شد که حاج میرزا موسی خان خود نائب التولیه حضرت رضا (ع) را در خواب دیده و آن بزرگوار باو چنین دستور داده که فلان کس در فلان جاست و تو فلان مبلغ برای او بفرست و باو بگو که شکایت از من خدمت جدم حضرت امیرالمؤمنین (ع) نکند. پسر من ولی عصر که باو فرموده غم مخور که خدا وسیله ساز است .(1)
ای که از دردت بغیر حق کسی آگاه نیست++
راه درمان را ز من بشنو که جز آن راه نیست
بهر هر دردی توجه کن بدرگاه رضا++
در جهان درمانگهی بهتر از آن درگاه نیست
1) کرامات رضویه.
