عامربن عبدالله از جمله اصحاب حدیث و حاکم مرو بود فرمود:
وقتی من در مشهد مقدس رضوی در حرم مطهر مشرف بودم شخص ترکی را دیدم وارد حرم شد و تا نزدیک سر مبارک امام رضا (ع) آمد و ایستاد و شروع به گریه و تضرع و زاری کرد و با زبان ترکی با خدای خود مناجات می نمود و من هم که نزدیک او بودم می شنیدم .
گفت ای پروردگار من اگر پسرم زنده است او را بمن برسان و چشم مرا بدیدار او روشن فرما و اگر مرده خبر او را باز بمن برسان و در هر حال مرا بحال او آگاه گردان چرا که بیش از این طاقت انتظار ندارم .
من چون بزبان ترکی وارد بودم دعای او را شنیدم و فهمیدم چه درد دل نمود دلم بحال او سوخت بزبان ترکی باو گفتم ای مرد ترا چه می شود و قضیه تو چیست ؟!
گفت مرا پسری بود که مایه حیات من بود و او در جنگ اسحق آباد مفقود شده و هیچ خبری از او ندارم و او را مادری است که
شب و روز پیوسته در فراقش گریه و بی قراری می کند و من چون شنیده ام که دعای من در این مشهد شریف مستجاب میشود لاجرم خود را باین عتبه مقدسه رسانیده ام تا اظهار حاجت کنم و بمقصود خود برسم .
من چون بر این قضیه مطلع شدم دلم بحالش سوخت و دستش را گرفته و با یکدیگر از حرم بیرون آمدیم و من باین خیال بودم که او را بمنزلم برده پذیرائی و دلجوئی و مهمانی کنم تا از مسجد بیرون شدیم ناگهان جوانی بلند قامت و تازه خط دیدم که جامه ای کهنه ای دربر داشت تا آن جوان نظرش بآن مرد افتاد دستهای خود را بر گردن او انداخت و هر دو شروع بگریه کردند معلوم شد که این جوان همان کسی است که مرد ترک خبر او را از خدا بتوسط حضرت رضا (ع) می طلبید و باین زودی دعای پیرمرد مستجاب شد.
از آن جوان پرسیدم که تا حالا کجا بودی و چطور به اینجا آمدی ؟! گفت من پس از جنگ در طبرستان واقع شدم در آنجا شخصی از اهل دیلم مرا تربیت کرد تا بزرگ شدم و در جستجوی پدر و مادر خود بود چون خبری از آنها نداشتم .
در این اثناء گروهی را دیدم که رو به مشهد مقدس آورده منهم همراه آنها شدم تا باین مکان شریف رسیدم .
آنگاه آن مرد ترک که پدر آن جوان بود گفت حال که چنین پیش
آمدی شد من دیگر بر خود قرار دادم که تا زنده هستم دست از این مشهد شریف برندارم .(1)
درمانده ام دستم بگیر مولا علی موسی الرضا(ع)++
افتاده ام دستم بگیر مولا علی موسی الرضا(ع)
پاسخ ده از لطف و کرم از در مرانم با کرم++
آواره ام دستم بگیر مولا علی موسی الرضا(ع)
ای ملجا درماندگان ای چاره بیچارگان++
بیچاره ام دستم بگیر مولا علی موسی الرضا(ع)
زار و حقیر و بنده ام شاها ز بس شرمنده ام++
سر بر زمین افکنده ام مولا علی موسی الرضا(ع)
1) عیون اخبار الرضا.
