شفاعت یکی از امتیازات مکتب اهل بیت صلوات الله علیهم و اسلام راستین است.
علیّ بن موسی الرّضا صلوات الله علیه از قول جدّ بزرگوارشان در این مورد این گونه روایت میکنند :
«اربعة انا لهم شفیع یوم القیامة: المکرم لذریتی، و القاضی لهم حوائجهم و الساعی لهم فی امورهم عندما اضطروا الیه، و المحب لهم بقلبه و لسانه».(1)
«چهار نفرند که من در روز قیامت از آنها شفاعت میکنم.
1. کسی که فرزندان مرا اکرام کند،
2. کسی که احتباجات آنها را برآورده کند.
3. کسی که آنها را در اموری که بدان مضطر میشوند کمک نماید.
4. کسی که ایشان را با دل و زبانش دوست بدارد».
امام هشتم صلوات الله علیه میفرمایند:
«سمعنا الأمون یحدث عن الرشید، عن المهدی، عن المنصور، عن ابیه عن جده، قال: قال ابنعباس لمعاویة: أتذری لم سمیت فاطمة فاطمة؟ قال: لا، قال لانها فطمت هی و شیعتها من النار، سمعت رسول الله صلی الله علیه و آله یقوله».(2)
«شنیدیم که مأمون روایت میکند از هارون الرشید و او از مهدیعبّاسی از قول منصورعبّاسی، و او از پدرش از جدّش، که ابنعبّاس به معاویه گفت: آیا میدانی چرا فاطمه صلوات الله علیها فاطمه نامیده شد؟
معاویه گفت: نه.
گفت: به خاطر این که او و شیعیانش از آتش محفوظ هستند.
از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که چنین میفرمود».
امید است خداوند به لطف و کرم خود، ما را مورد شفاعت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و همچنین در زمرهی شیعیان و محبین حقیقی دختر بزرگوارش فاطمه زهرا علیهاالسلام قرار دهد.
1) عیون اخبار الرّضا صلوات الله علیه ج 2 ص 24 ح 4.
2) عیون اخبار الرّضا صلوات الله علیه ج 2 ص 72 ح 336.
