در باره ی عقوبت و کوتاهی و ترک نمازهای فریضه، آیات و روایاتِ هشدار دهنده به وفور ذکر شده است و امام علیهالسلام نیز در اینباره از نبی اکرم صلی الله علیه و آله نقل میفرمایند:
«اذا کان یوم القیامة یدعی بالعبد، فاول شیء یسأل عنه الصلوة فان جاء بها تامة، و الا زخ فی النار».(1)
«هنگامی که بنده را در روز قیامت فرامیخوانند، اوّلین چیزی که دربارهی آن سؤال میشود نماز است، پس اگر آن را به طور کامل به جای آورده نجات مییابد و در غیر این صورت (اگر نمازها را به طور کامل به جای نیاورده باشد) در آتش انداخته خواهد شد».
علّت این که اوّلین سؤال دربارهی نماز مطرح میشود این است که اگر نماز از عبد پذیرفته شود، اعمال دیگر او نیز پذیرفته خواهد شد؛ ولی اگر نماز او پذیرفته نشود، همانا هیچگونه عملی از او پذیرفته نیست.
حضرتش در اینباره در ضمن روایتی دیگر میفرمایند:
«لا تضیعوا صلوتکم، فان من ضیع صلوته حشر مع قارون و هامان، و کان حقا علی الله ان یدخله النار مع المنافقین، فالویل لمن لم یحافظ علی صلوته و أداء سنة نبیه».(1)
«نمازهایتان را ضایع نکنید، پس همانا کسی که نمازش را ضایع کند، همراه با قارون و هامان (که دو نفر از وزرای فرعون به شمار میآمدند) محشور خواهد شد و سزاوار است بر خداوند متعال که چنین شخصی را همراه با منافقان داخل در آتش نماید. پس وای بر کسی که بر نمازهای خود و ادای سنّت پیامبرش محافظت ننماید».
1) عیون اخبار الرّضا صلوات الله علیه ج 2 ص 31.
