هر انسان پرهیزکاری که می خواهد به پرودگار و معبود خود نزدیک شود، باید نماز را وسیله ی تقرّب خود قرار دهد، چرا که باری تعالی خود این وسیله را برای تقرّب قرار داده وبه عنوان شعار یک مسلمان هم، تلقی می شود.
علیّ بن موسی الرّضا صلوات الله علیه در بیان فضیلت نماز میفرمایند:
«الصلاة قربان کل تقی».(1)
«نماز وسیلهی تقرّب و نزدیکی هر انسان متّقی و پرهیزکار است».
باز حضرت درباره ی فضیلت ادای فرایض اِلاهی از قول نبی اکرم صلّی الله علیه و آله میفرمایند:
«من أدی فریضة، فله عند الله دعوة مستجابة».(2)
«کسی که یکی از فرایض و واجباتش ) یا یک نماز واجب ) را انجام دهد، همانا یک دعای مستجاب برای او نزد خدا خواهد بود».
البته این هم از الطاف اِلاهی است؛ زیرا انجام واجبات از اموری است که بر هر شخصی لازم است، ولی خداوند متعال به عنوان تشویق یک دعای مستجاب در مقابل انجام یک فریضه قرار داده است.
و باز در اهمیّت نماز فرمودند:
«لا یزال الشیطان ذعرا من المؤمن ما حافظ علی الصلوات الخمس، فاذا ضیعهن تجرأ علیه و اواقعه فی العظائم».(2)
«شیطان همواره از مؤمنی که بر نمازهای پنجگانه (یومیه) محافظت میکند خائف بوده (و همواره میترسد)، پس اگر آن نمازها را ضایع کرده و به آن خللی وارد نماید، شیطان بر او جرئت پیدا کرده و او را در منجلاب گناهان کبیره میاندازد و گرفتار میکند».
بنابراین، نماز پناهگاهی است برای محافظت از گناه؛ زیرا کسی که مداومت و محافظت بر نماز خود دارد با استفاده از روایت قبلی به خدا نزدیک میشود و کسی هم که به خدا نزدیک شود، به طور طبیعی از گناهان فاصله گرفته و دور میشود.
1) عیون اخبار الرّضا صلوات الله علیه ج 2 ص 7.
2) عیون اخبار الرّضا صلوات الله علیه ج 2 ص 28.
