مأمون بر امام جاسوس گماشت

مأمون به گماردن جاسوس، بسنده نکرد، بلکه با به کار بردن مراقبتهای شدید، آن

حضرت را، در محدوده‏ای قرار داده بود، که همگی اعمال داخلی و خارجی امام علیه‏السلام مورد بررسی و کنترل قرار می‏گرفت همچنان که به طور غیرمستقیم ارتباط او را با دیگران مشخص و محدود کرده بود. ریان بن صلت روایت کرده است که:

«هشام بن ابراهیم راشدی، پیش از این که امام رضا علیه‏السلام به مرو منتقل شود، از خواص اصحاب آن حضرت، و مردی ادیب و خردمند بود، و کارهای امام علیه‏السلام به دست او جریان و انجام می‏یافت، و همه اموالی که از طرف و نواحی فرستاده می‏شد به دست او می‏رسید، هنگامی که امام علیه‏السلام به خراسان منتقل شد، هشام بن ابراهیم با ذوالریاستین ارتباط برقرار کرد، و نزد او تقرب یافت، و او همه اخبار مربوط به امام علیه‏السلام را در اختیار ذوالریاستین و مأمون قرار می‏داد و از این راه مورد عنایت و توجه آنها قرار گرفت، در نتیجه هیچ خبری مربوط به امام علیه‏السلام نبود، مگر این که مأمون و ذوالریاستین از آن آگاه می‏شدند. مأمون دربانی امام رضا عیه‏السلام را به او واگذار کرد، و او به هر کس که می‏خواست اجازه ملاقات امام علیه‏السلام را به وی می‏داد، و آن بزرگوار را محدود ساخته بود، چنان که هر کس از موالی و دوستان تقاضای ملاقات آن حضرت را داشت، امکان به او داده نمی‏شد و امام علیه السلام در خانه خود هیچ سخنی نمی‏فرمود مگر این که هشام آن را به مأمون و ذوالریاستین می‏رسانید(1)»

1) عیون اخبارالرضا ج 2 ص 153.