غرور و خود بزرگ‏ بینی نادر شاه

نادر شاه مانند بیشتر سلاطین، خود را فردی نابغه و بزرگ می‏دانست و از همین رو

عقیده داشت که باید مقبره‏ای بسیار عظیم برای خود بسازد که پس از مرگش از تمام جهان مردم برای زیارتش به ایران بیایند.

دکتر رضا شعبانی در این باره می‏نویسد:

مورخ معاصر وی می‏نویسد که پیش از لشکرکشی به هند در خیابان شمالی آستان قدس [در مشهد] تدارک بنای کاملی مشتمل بر صحن وسیع و گنبد مرتفع و چهار ایوان و گلدسته و کاشی‏کاری زیبا برای خود دیده بود که تا زمان بازگشتش از ترکستان و خوارزم، آماده شده بود، ولی نادر که گویا از شنیدن آوازه‏ی مزار محتشم تیمور در سمرقند، به فکر رقابت با او افتاد (و حتی دستور داد که سنگ‏های قبر تیمور و دروازه‏های آستانه‏ی او را به مشهد بیاورند) درصدد ایجاد بنای باشکوه‏تری برآمد. از این رو، مقبره‏ی قبلی را به پسرش رضا قلی بخشید و امر کرد در جنب خیابان مقابل آن، مقبره‏ی بسیار عظیم دیگری بنا کنند که گنبد و ایوان‏ها و گلدسته‏هایش تماما از سنگ سیاه درست شده باشد.(1)

1) همان؛ ص 33.