موسی بن سیّار می گوید با حضرت امام علیه السلام رضا علیه السلام بودیم نزدیک دیوارهای طوس رسیده بودیم ناله وگریه ای شنیدم جستجو کردیم چشمم به جنازه ای افتاد که می آوردند در همین موقع متوجّه شدم حضرت رضا علیه السلام پای از رکاب خالی کردند و پیاده شدند.
امام علیه السلام به طرف جنازه آمدند آن را بلند کردند چنان به جنازه چسبیده بودند مانند بچّه ای که به مادرش می چسبد. آن گاه رو به من نمودند و چنین فرمودند: هر شخصی جنازه ی یکی از دوستان ما را تشییع کند چنان ازگناه پاک می شود مثل روزی که از مادر متولّد شده است.
بالاخره جنازه را کنار قبرگذاشتند، به دستور امام علیه السلام مردم در یک طرف جمع شدند تا میّت را به طور واضح مشاهده نمایند. بس دست خود را بر سینه اش گذاشتند و فرمودند: فلانی تو را به بهشت بشارت می دهم. دیگر بعد ازاین ناراحتی نخواهی دید. عرض کردم مگر این مرد را می شناختید؟ این جا سرزمینی است که تاکنون به این جا نیامده اید.
امام علیه السلام فرمودند: ای موسی! مگر نمی دانی اعمال وکردار شیعیان ما هر صبح و شام بر ما عرضه می شود؟ اگر در اعمال خودکوتاهی نموده باشند، از خداوند برای آن ها طلب بخشش می نمائیم و چنانچه کار نیکی انجام داده باشند، برای آن ها در خواست پاداش می نمائیم.
