ازمحمّد بن فضل هاشمی روایت شده هنگامی که حضرت امام موسی بن جعفرعلیه السلام به شهادت رسیدند در مدینه ی طیّبه به خدمت حضرت علیّ بن موسی الرّضا علیه السلام در آمدم وگفتم ای فرزند رسول خدا مخالفت اهل زمان را می دانید امروز پدر بزرگوارشان به ظاهر در دنیا نیستند و از دنیا رفته اند و هر فردی به یکی از برادرانتان گمان امامت دارد. من قصد رفتن به شهر بصره را دارم و به یقین می دانم که گروهی از شیعیان پدرگرامی شما جهت برّرسی این امر نزد من خواهند آمد، و از من نشانه های امامت را خواهند خواست پس اگر علامت هایی را به من بنمایانید که از این به بعد از اظهار آن قلب آن ها مطمئن شود خیلی خوب خواهد بود. آن حضرت وقتی این سخن را از من شنیدند فرمودند: یا محمّد بدان که یکی از نشانه های امامت، اسلحه و زره و مَرْکَب(1) حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله است (که این مخصوص امام زمان علیه السلام(2) است و غیر او را میّسر نمی باشد). چنانچه هیچ شخصی نمی تواند شمشیر را از غلاف بیرون بکشد یا زره را بپوشد ویا سوار بر مرکب رسول خدا صلی الله علیه و آله شود و همه ی آن ها را خداوند تبارک و تعالی به من داده است.
1) مرْکَب سواری که اسب بوده.
2) هر امامی در زمان خود امام لیه السلام زمان آن دروه است.
