طبق آنچه مورخان و محدثان در کتابهای خود ذکر کردهاند و نیز روایات کلی بر تأیید آن وارد شده است:
مادر حضرت ابوالحسن، امام علی بن موسی الرضا علیهالسلام، از خانوادهای با شرافت و از زنان بافضیلت؛ و نیز از جهت عقل و دین در بین زنان هم زمان خود مشهور بوده است.
این بانوی بزرگوار، نسبت به فرائض الهی، حتی تمامی مستحبات را انجام و مکروهات را حتیالإمکان ترک مینمود؛ و به طور دائم مشغول ذکر و تسبیح خداوند متعال میبود.
این مادر نمونه حکایت کند: از همان موقعی که إنعقاد نطفهی حجت خداوند سبحان، فرزندم حضرت علی بن موسی الرضا علیهالسلام را در خود احساس کردم، حالت معنویت و عشق به خداوند در من فزونی یافت و هیچگاه احساس سنگینی و سختی در خود نداشتم.
فرزندم، در وقتهای تنهائی، أنیس و مونس من بود.
در هنگام خواب، صدای تسبیح و تحمید و تهلیل را به خوبی از درون خود میشنیدم و متوجه میشدم که طفل درون شکم من
مشغول گفتن ذکر و تسبیح پروردگار متعال خویش می‌باشد.
و همین که این نور الهی طلوع کرد و در این عالم، پا به عرصهی وجود نهاد، دستهای خویش را بر زمین گذاشت و سر به سمت آسمان بلند نمود و لبهای خود را به حرکت درآورد و ضمن مناجات با خداوند، شهادتین را بر زبان مبارک خود جاری کرد.
و چون پدرش، امام موسی کاظم علیهالسلام در آن لحظات وارد شد، بر من تبریک و تهنیت فرمود.
سپس نوزاد عزیز را تحویل پدر دادم و حضرت در گوش راست نوزاد، اذان و در گوش چپ او اقامه گفت؛ و سپس مقدار مختصری، آب فرات در کام او ریخت.(1)
1) عیون أخبار الرضا علیهالسلام: ج 1، ص 20، ح 2، ینابیع المودة: ج 3، ص 166، حلیة الأبرار: ج 4، ص 339، ح 5.
