امام رضا علیهالسلام پس از ذکر اوصاف شایسته امام، و آنچه باید در وجود او جمع باشد تا جنبههای مختلف زندگی را تصویر و نیاز مردم را برآورد، میفرماید:
…. و امام دانشمندی است که نادانی برای او نیست، شبانی است که بیمناک نمیشود،
کان قدس و طهارت و معدن پارسایی و زهد و دانش و عبادت است، درخت دانش او بارور و بردباری او کامل است، در رهبری نیرومند و در سیاست دانا و آگاه است، فرمانبرداری او واجب است، اجراکننده امر الاهی، و خیرخواه و پنددهنده بندگان خدا و نگهبان دین اوست، خداوند پیامبران و امامان را موفق داشته، و از کان علم و حکمت خود، که دیگران را از آن نصیبی نیست، بهرهور ساخته است، از این رو دانش پیامبران و امامان همواره از دانش همه اهل زمان آنها برتر بوده است، چنان که خداوند عزوجل دباره طالوت میفرماید ان الله اصطفاه علیکم و زاده بسطة فی العلم و الجسم، و الله یؤتی ملکه من یشاء و الله واسع علیم(1) و درباره امامان از خاندان و عترت پیامبر صلی الله علیه و آله فرموده است أم یحسدون الناس علی ما آتاهم الله من فضله فقد آتینا آل ابراهیم الکتاب و الحکمة و آتیناهم ملکا عظیما(2) همانا خداوند هنگامی که بندهای را برای نظام امور بندگانش برمیگزیند، سینه او را برای تحمل این امر فراخ میکند، و چشمههای حکمت را در دل او قرار میدهد و علم را به او الهام میفرماید…
1) بقره /247 یعنی: خداوند او را بر شما برگزیده، و علم و (قدرت) جسم او را وسعت بخشیده، و خداوند ملکش را به هر کس بخواهد میبخشدو بخششگستر و آگاه است.
2) نساء /54 یعنی: با این که به مردم (پیامبر و خاندانش) به آنچه خداوند از فضل خود به آنان بخشیده حسد میورزند، به آلابراهیم کتاب و حکمت دادهایم و حکومتی عظیم به آنان بخشیدهایم.
