آنچه از ملاحظه رجال سند این کتاب برای ما حاصل میشود، عدم وثوق درباره انتساب آن به امام رضا علیهالسلام است زیرا برخی از رجال مذکور معتبر نیستند، علاوه بر این دارای اسلوبی مضطرب و غیرمنسجم و تعبیرات ناموزونی است که بعید به نظر میرسد، نوشته شخص امام علیهالسلام باشد. و همچنین مشتمل بر احکام چندی است که التزام به آنها در مذهب ما ثابت نشده است، مانند وجوب قنوت در نمازهای پنجگانه، و وجوب صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله در هر جا و هنگام عطسه کردن و ذبح و غیر آن، و وجوب تکبیر در نماز عیدین به این ترتیب که در نماز عید فطر پس از ادای پنج صلوات و پس از نماز عید قربان پس از گفتن ده صلوات تکبیر واجب است، همچنین در منی پس از ادای پانزده صلوات، و دیگر این که زنان در حال نفاس اگر تا هیجده روز، آمدن خون ادامه یابد، نماز نخوانند و اگر پیش از این مدت از خون پاک شوند نماز را به جای آورند و اگر آمدن خون از هیجده روز تجاوز کند، غسل کنند و نماز خوانند، و مانند مستحاضه عمل کنند، و نیز این کتاب در روایت دوم خود میگوید اضافه میشود بر آنچه در روایت نخست این رساله است که گناهان صغیره پیامبران بخشیده شده است، در حالی که این گفتار با قول امام علیهالسلام مبنی بر عصمت پیامبران از گناهان صغیره و کبیره منافات دارد.
همه این دلائل ما را به این اعتقاد که این رساله نوشته و تألیف امام رضا علیهالسلام نیست نزدیک میگرداند، علاوه بر این کتاب خلافت مأمون و اسلاف او را باطل شمرده، و آنها را به گمراهی و دوری از حق و هدایت توصیف کرده، و امامان حق را صریحا به ائمه دوازده گانه منحصر ساخته است. همچنین در این رساله حجاب تقیه پاره شده و آنچه را ائمه علیهمالسلام در تمام طول تاریخ زندگی خود بدان پایبند بودهاند ترک کرده است، و این خود نشانه عدم صحت انتساب آن به امام علیهالسلام می‌باشد.
از احتمالات چندی که درباره این کتاب دادهاند، آنچه به نظر ما به واقع نزدیک میآید این است که این رساله مجموعه فتواهای یکی از علماست که مشتمل بر نظریات او در شؤون اعتقادی و تشریعی است، و اسلوب رساله و سبک ناموزون آن در تنظیم و ترتیب مطالب، و ذکر برخی احکام شاذ و نامقبول دلایل این نظریه و مؤکد آن به شمار است.
