شفای بصر

محمد بن علی نیشابوری هفده سال نابینا بود و هیچ چیز را نمی دید. لذا بقصد زیارت حضرت رضا (ع) حرکت کرد و خود را بمشهد آنحضرت رسانید.

با حال تضرع و زاری نزد قبر مطهر مشرف گردید و زیارت کرد فوضع وجهه علی قبره الشریف باکیاً فرفع رأ سه بصیراً و سمیّ بالمعجزی یعنی آنگاه روی خود را بر قبر شریف نهاد در حالیکه گریه می کرد و چون سربلند کرد دیده های او روشن شده و نامید شد بمعجزی .

و چون این عنایت و مرحمت از آن امام ثامن ضامن (ع) باو شد تا آخر عمر در مشهد رضوی اقامت کرد و هیچ گونه دردی بچشم او راه نیافت معروف شده بود به معجزی .(1)

خاک در تو ما را به زاب زندگانی++

در سر هوای سروت عمری است جاودانی

هر درد و غم که داری خواهم بجان که باشد++

درد از تو عافیتها غم از تو شادمانی

دست شکستگان گیر ای صاحب مروّت++

فریاد خستگان رس ای آنکه می توانی

نبود پناه ما را جز خاک آستانت++

رو بر در که آریم گر از درت برانی

1) فوائد الرضویه.