تأثیر سوء گناه در زندگی انسان مشهود است. و در این جهان آخرت مشهودترخواهد بود. امام علیّ بن موسی الرّضا صلوات الله علیه میفرمایند:
«ان الرجل لیکون بینه و بین الجنة اکثر مما بین الثری و العرش لکثرة ذنوبه، فما هو الا ان یبکی من خشیة الله عزوجل ندما علیها حتی یصیر بینه و بینه و بینها اقرب من جفنته الی مقلته».(1)
«به راستی که فاصله انسان با بهشت بیشتر از فاصله ی بین زمین و عرش است و این به جهت فزونی گناهان اوست. پس هیچ راهی برای نزدیک شدن به آن نیست، مگر آن که از خشیت و ترس اِلاهی گریه کند، در حالی که از آن گناهان پشیمان باشد. تا این که – فاصله ی – بین او و رضوان اِلاهی، از پلک چشم به حدقه ی چشم نزدیک تر شود».
همچنین حضرت در بیان فواید گریه بر گناهان فرمودند:
«کم ممن کثر ضحکه لاعبا یکثر یوم القیامة بکاوه، و کم ممن کثر بکاوه علی ذنبه خائفا، یکثر یوم القیامة فی الجنة سروره و ضحکه».(2)
«چه بسیارند کسانی که زیاد و بیهوده میخندند و در روز قیامت بسیار خواهند گریست و چه بسیارند کسانی که از خوف اِلاهی برگناه خود میگریند و حال آن که در روز قیامت در بهشت بسیار مسرور و خندانند.»
1) عیون اخبار الرّضا صلوات الله علیه ج 2 ص 3 ح 4.
2) عیون اخبار الرّضا صلوات الله علیه ج 2 ص 3 ح 6.
