و هم چنین هشام بن ابراهیم که فضل بن سهل او را به جاسوسی امام رضا علیه السلام گماشته بود و او بر امام سخت می گرفت از قول امام رضاعلیه السلام شایع کرده بود که آوازه خوانی و موسیقی را امام رضا علیه السلام برای او حلال شمرده است و چون از امام علیه السلام در این باب پرسیدند امام فرمودند: آن زندیق(1) دروغ گفته است.
1) زندیق: درباره ی زندیق اقوال مختلفی گفته شده که مرحوم دهخدا در کتاب ارزشمند لغتنامه ی خود چنین می گوید: زندیق کافری است که با وجود اعتراف به نبوّت محمد صلی الله علیه و آله در عقاید او کافر باشد. بعضی گفته اند: این معرب زن دین است. یعنی آن که دین زنان دارد. منظور آن است که دین او چون دین زنان بی اصل باشد. و پیروان عبدالله بن سبا که معتقد به ربوبیّت علی بن ابی طالب بودند (که البته این طایفه وجود خارجی نداشته اند و اگر هم وجود داشته اند، از بین رفته اند) و جزءغلاة هستند و از نظر مذهب حقه ی جعفری اثنی عشری نجس بوده وکافر هستند و مورد قبول شیعیان نمی باشند. ناگفته نماند که شخصیت عبدالله بن سبا وجود خارجی نداشته و افسانه ای بوده برعلیه مذهب اهل بیت علیهم السلام. از معانی دیگر آن عبارت است از: کسی که به آن چه باید احترام بگذارد احترام نمی گذارد. و معنی دیگر آن به فردی گفته می شود که در دوستی و اعتقاد سست باشد، و درکتاب اوستا در دو موضع آمده و معنی آن “راهزن و دزد” و “جادوگر” است و همچنین به معنی پیمان شکن و دروغگو آورده شده. زندیک منسوب به زند (یک علامت نسبت است بعدها نزد عرب زبانان کلمه “زندیق “که معرب زندیک است به “پیروان مانی ” و به کسی که مرتّد و ملْحِد و دهریّ و بی دین و مخالف اسلام بود اِطلاق گردید). گروهی از زرتشتی ها که خدای تعالی را دو گویند و قایل به روشنایی و تاریکی هستند یعنی روشنایی را مبدأ خیرات و ظلمت را مبدأ شرور می دانند.
