یکی از همراهان حضرت رضا علیهالسلام در سفر خراسان میگوید: به روستایی رسیدیم. آن حضرت به نماز ایستادند، به سجده رفتند و آن را طول دادند و شنیدم که با کمال تواضع در سجده میگفتند: خدایا! اگر تو را اطاعت کنم، حمد و سپاس مخصوص توست و اگر نافرمانی کنم، حجت و عذری برایم نخواهد بود. من و دیگران در احساس تو شرکتی نداریم، اگر به راه خطا رفتم، معذور نیستم، اگر نیکی به من رسد، از جانب توست. ای خدای بزرگوار! مردان و زنان باایمان را در مشرق و مغرب، در هر کجا هستند، بیامرز.(1)
«عبدالسلام هروی» هم میگوید:
وقتی که امام رضا علیهالسلام به سناباد رسیدند، در خانهی «حمید قحطبه» به نماز ایستادند و پس از نماز به سجده رفتند؛ شمردم پانصد بار
گفتند: سبحان الله.(2)
«رجاء بن ضحاک»، سرپرست مأموران انتقال امام رضا علیهالسلام از مدینه به خراسان، در مورد عبادت شبانهروزی امام رضا علیهالسلام در مسیر راه میگوید: سوگند به خدا! مردی را ندیدم که باتقواتر از حضرت رضا علیهالسلام باشد و در همهی ساعات بیشتر از او به یاد خدا باشد و بیشتر از او از خدا بترسد.(3)
ابراهیم بن عباس در شرح حالات حضرت میگوید:
اکثر شبها از آغاز تا بامداد به عبادت و مناجات با خدا اشتغال داشتند، بسیار روزه میگرفتند و روزهی سه روزه در هر ماه را ترک نمیکردند و میفرمودند: سه روز روزه گرفتن در هر ماه، معادل روزه گرفتن همهی روزهای سال به حساب میآید.(4)
1) بحارالانوار، ج 49، ص 117.
2) عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 137.
3) همان، ص 180.
4) عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 184.
