به راستی زندگی آن گاه دلنشین و در راه کمال خواهد بود که بدون گناه و معصیت الهی باشد.امام علیّ بن موسی الرّضا صلوات الله علیه در این زمینه می فرمایند:
«جاء رجل الی الصادق صلواة الله علیه فقال: قد سئمت الدنیا، فاتمنی علی الله الموت.
فقال: تمن الحیاة لتطیع لا لتعصی. فلأن تعیش فتطیع خیر لک من ان تموت فلا تعصی و لا تطیع.(1)
«مردی نزد امام صادق صلوات الله علیه آمد و عرض کرد: همانا من در این دنیا خسته شدهام و به ستوه آمدهام، پس از خدا مرگ را طلب میکنم.
حضرت فرمودند: تو حیات و زندگی را طلب کن برای این که اطاعت کنی (خدا را) نه برای این که معصیت نمایی».
پس اگر زندگی کنی در حالی که اطاعت خدا میکنی، بهتر است
برای تو از این که بمیری که نه معصیت نمایی و نه اطاعت خدا را به جای آوری.
چرا که زندگی و حیات یک نعمت و امتیازی است که انسان در چنین میدانی میتواند آن قدر رشد و تعالی پیدا کند که از ملائکهی مقرّبین هم به خداوند متعال نزدیک تر شود.(2)
1) عیون اخبار الرّضا صلوات الله علیه ج 2 ص 3 ح 3.
2) عیون اخبار الرّضا صلوات الله علیه ج 2 ص 29 ح 33.
