علیّ بن موسی الرّضا صلوات الله علیه در بیان اهمیّت و ارزش سکوت و کم حرفی فرمودند:
«الصمت باب من ابواب الحکمة، ان الصمت یکسب المحبة، انه دلیل علی کل خیر».(1)
«کم حرفی دری است از درهای حکمت و همانا کم حرفی ایجاد محبت کرده و رهنمای هر کار خیر و پسندیدهای است».
بنابراین، کسی که میخواهد دربهای حکمت بر او گشوده شود و به سوی کارهای خیر و اعمالی که او را رستگار میکند هدایت شود و از عمر خود استفادهی بهینه داشته باشد، همانا باید کم حرفی را پیشه کرده و از کارها و گفتارهای فضول و زاید پرهیز کند.
پیشوای هشتم امام رضا صلوات الله علیه در کلام دیگری بیان داشتند:
«ما من شیء من الفضول الا و هو یحتاج الی الفضول من الکلام».(2)
«هیچ چیزی از امور زیاده و بیهوده نیست، مگر این که احتیاج به کلام زاید و بیهوده دارد».
حضرتش در جایی دیگر میفرمایند:
«ان الله یبغض القیل و القال، و اضاعة المال، و کثرة السؤال».(3)
به راستی که خداوند متعال غضبناک میشود از گفت و گوهای بیهوده و جدال و مرافعه و ضایع کردن اموال و زیاد سؤال کردن».
همچنین حضرتش در ضمن آن قصیدهی اخلاقی فرمودند:
لسانک احفظه و صن نطقه ++
و احذر علی نفسک من عثرته(4)
زبان خود را حفظ کرده و کلمات آن را مواظب باش، و خودت را از ذلّت آن بازدار.
1) تحف العقول: ص 466 ح 8.
2) تحف العقول: ص 466 ح 9.
3) منتهی الامال: ج 2 ص 491 ح 2.
4) منتهی الامال: ج 2 ص 497.
