زمان مطالعه: < 1 دقیقه
در عصر امام رضا علیهالسلام، فرهنگهای بیگانه و توسعه و نفوذ آنها در قشرهای ناآگاه یا غیر متخصص، موجب آسیب رساندن به اصالت فکر و تربیت اسلامی میشد. افکار گوناگون پراکنده میگشت و موجب
تشتت میگردید، و هر روز مکتبهای کلامی و فقهی و اخلاقی متعدد و گوناگون به وجود میآمد. علمای ملل و ادیان، به نام خدمت و همکاری، ترجمه، طبابت، کتابداری، اختر شناسی و به عنوان مستشار، به منابع قدرت نزدیک شده بودند و به نشر انواع انحرافات و خرافات در میان مسلمانان سرگرم بودند، و مأمون به نام دوستدار فضل و حکمت، این جریان را با مقاصد سیاسی دامن میزد و امکان میداد تا نفوذ فرهنگی اهلبیت که در دوران امام باقر علیهالسلام آغاز شده بود، محدود گردد.
