جام زیارتنامه(1)

السلام علیک یا غریب الغربا.

سلام بر آقای غریبی که مقرب‏ترین و آشناترین است در بزم ملائک؛ او که فرشتگان، بال در بال، گرد حرم محبت او می‏چرخند.

طبیبی که بیماران غریب عشق را که کنار شفاخانه‏ی ضریحش دخیل معرفت بسته‏اند، می‏نوازد و در شفاخانه‏ی پنجره فولادش به روی همه بیماران هدایت و سلامت باز است.

السلام علیک یا معین الضعفا و الفقرا.

سلام بر آقایی که سریر شاهی‏اش را کنار می‏گذارد و با غلامان خود پای سفره‏ی دلشان، با هم نان غصه می‏خورند. کسی که عاشقان و ارادتمندانش، دسته دسته احرام تبسم به خود می‏بندند و در کعبه‏ی محبت او، مناسک حج فقرا را به جا می‏آورند.

السلام علیک یا شمس الشموس و انیس النفوس

سلام بر خورشید آسمان فقاهت و عالم آل رسالت؛ او که در گود مناظراتش، پشت مأمون را بارها به زمین رسوائی زد؛ فرزند موسایی که با عصای دانش خود به مصاف مارهای مکر فرعون زمان رفت و دانشمندان، مقابل تخت پادشاهی‏اش زانوی اعتراف و ادب به زمین نهادند.

سلام بر آقایی که به خاطر بلندی محبت و شکوهش، کبوتران دل، با گلدسته‏های پر از مهرش انس می‏گیرند و گل پیچک عشقمان تنها برای دیدن مناره‏های نورش به گرد کعبه‏ی سخنان الهی او می‏گردد و پرستوی دل، تنها در گوشه‏ی حرم انس او آشیانه می‏کنند و شمع دل، تنها در عطش خورشید نگاهش می‏سوزد.

سلام بر علی بن موسی الرضا که دل‏های شیدا، به عشق نوشیدن شراب طهور قرب، از جام زیارتش، لحظه ‏شماری می‏کنند.

سلام بر کسی که با نفس بهاری انس او، گل‏های لبخند در گلزار حرم او می‏شکند و پرنده‏های دعا و مناجات، به عشق دیدن او، در آسمان اجابت پر می‏گشایند و غنچه‏های راز و نیاز، به دعای او دریچه‏ی اجابت را می‏گشایند.

سلام بر سلطان خراسان؛ او که غبار قدمگاهش، سرمه‏ی دیدگان ماست.

سلام بر او که غزالان دشت هستی، اعتبار ضمانت نامه‏اش را به رخ صیادان ستمگر می‏کشند.

سلام بر تو ای علی بن موسی الرضا!

1) محمدحسین قدیری.