بی‏اعتباری دنیا

حضرت ثامن الحجّج علیّ بن موسی الرّضا صلوات الله علیه از قول جدّ بزرگوارشان حسین بن علی علیه‏السلام نقل می‏فرمایند:

«وجد لوح تحت حائط مدینة من المدائن، فیه مکتوب: انا الله لا اله الا انا و محمّد نبیی، و عجبت لمن ایقن بالموت کیف یفرح؟ و عجبت لمن ایقن بالقدر کیف یحزن؟ و عجبت لمن اختبر الدنیا کیف یطمئن الیها؟ و عجبت لمن ایقن بالحساب کیف یذنب».(1)

«در زیر دیوار شهری از شهرها لوحی پیدا شد که در آن نوشته بود: من خدایی هستم که خدایی جز من نیست و محمّد فرستاده‏ی من است و من تعجب می‏کنم از کسی که یقین به مرگ دارد، چگونه شادمانی می‏کند؟ و تعجب می‏کنم از کسی که یقین به قضا و قدر دارد، چگونه محزون می‏شود (که مثلا چرا چنین و چنان نشد)؟ و تعجّب می‏کنم از کسی که خبر از حال دنیا و بی‏اعتباری آن دارد، چگونه بدان اعتماد و اطمینان پیدا می‏کند؟! و تعجب می‏کنم از کسی که یقین به حساب دارد، چگونه مرتکب

گناه می‏شود؟!»

عالم بزرگوارشیخ صدوق رحمة الله از ابراهیم بن عبّاس نقل می‏کند که امام رضا صلوات الله علیه در بسیاری از اوقات این شعر را می‏خواند:

اذا کنت فی خیر فلا تغترر به‏++

و لکن قل اللهم سلم و تمم(2)

اگر در رفاه و آسایش بودی، به هوش باش که به واسطه‏ی آن رفاه و راحتی گول نخوری (مغرور نشوی) ولی همیشه بگو: خدایا! (این آسایش و راحتی را برای من) سلامت و پایدار قرار بده و آن رفاه را بر من تمام فرما.

چرا که در واقع آن آسایش از جانب خداوند بوده و کسی نمی‏تواند بقای آن را تضمین نماید. پس نباید بدان مغرور و غافل شویم؛ بلکه سزاوار است که دوام و کمال آن را از خداوند متعال مسئلت نماییم.

1) عیون اخبار الرّضا صلوات الله علیه ج 2 ص 44 ح 158.

2) منتهی الامال: ج 2 ص 495، بحارالأنوار: ج 49 ص 111 ح 9، عیون اخبار الرّضا صلوات الله علیه ج 2 ص 178.