ابو علی محمد بن احمد معاذی فرمود شنیدم از ابو نصر مؤدب می فرمود:
روزی وادی سناباد را سیل فرا گرفت و آن زمان سناباد در بلندی واقع شده بود و مشهد مقدس و محل قبر شریف حضرت امام رضا (ع) در پائین قرار داشت من دیدم آن سیل عظیم رو بمشهد شریف می آید.
(خِفْنا مِنْهُ عَلَی الْمَشْهَدِ) یعنی ما ترسیدیم که نکند سیل بمشهد مقدس و قبر مطهر برسد و آنجا را خراب کند (فَارْتَفَعَ بِاذْنِ اللّهِ وَ وَقَعَ عَلی قَناةٍ اَعلی مِن الوادی وَ لَمْ یَفَعْ فِی الْمِشْهَدِ مِنْهُ شَیُیٌ) یعنی ناگاه دیدیم باذن خدای تعالی تمامی آن سیل بلند شد و رسید بقناتی که در بلندی بود فرو ریخت و قطره ای بمشهد حضرت رضا (ع) نرسید.
در همین زمان خودمان چند سال قبل سیلی از یک طرف خارج شهر مشهد به شهر رسید و بعضی از خانه ها را خراب کرد و از خیابان معروف به خیابان تهران سرازیر شد و چون (بمحل معروف سابق) بقبرستان عیدگاه رسید قسمتی بچاهی فرو ریخت و قسمتی
هم پیش از رسیدن به آستان قدس پراکنده شد.
چگونه سیل خراب کند این بقعه شریفه رضویه را (عَلی صاحِبِها الاف التَحِیَّةِ) و حال آنکه این بقعه یکی از آن چهار بقعه ایست که خداوند قادر توانا در زمان طوفان نوح علی نبیّنا و آله و علیه السلام آن چهار بقعه را از غرق نجات داده و حفظ فرموده است .
در مزار بحار و جامع الاخبار و کتاب معدن الاسرار از حضرت صادق (ع) روایت شده است که فرمود (اَرْبَعُ بِقاعٍ ضَجَّتْ اِلیَ اللّهِ اَیّامَ الطُّوفانِ، الْبَیْتُ العَمُورْ فَرَفَعُه اللّه (اِلیه) و الْغُری و کَربَلاء و طُوس)
چهار بقعه در ایّام طوفان به درگاه الهی ضجه و استغاثه و ناله نمودند و خدای تعالی آنها را نگه داشت :
1 بیت معمور بود خداوند سبحان او را سربلند فرمود.
2 غری بود که نجف اشرف است .
3 زمین کربلا.
4 طوس مشهد مقدس .(1)
ای روضه تو مطاف اِنس و جِنَّة++
وی خاک درت زآتش دوزخ جُنَّه
محرومم از این روضه مکن کامده است++
بَیْنَ الْجَلَیَن رَوْضَةٌ مِنْ جَنَّة
1) عیون اخبار الرضا.
