الامام السحاب الماطر و الغیث الهاطل و السماء الظلیلة و الارض البسیطة و العین الغریزة.(1)
امام ابری بارنده، بارانی تند، آسمانی سایه بخش، زمینی هموار و چشمهای جوشان است.
«امام رضا علیه السلام»
پس از ولایتعهدی امام رضا علیهالسلام مدت مدیدی باران نبارید؛ از اینرو برخی از اطرافیان مأمون که دل خوشی از حضرت رضا علیهالسلام نداشتند، اظهار نمودند:
«از وقتی علی بن موسی الرضا ولیعهد شد، خداوند باران رحمتش را از ما قطع کرد.»
مأمون وقتی این سخنان را شنید، نزد امام رضا علیهالسلام آمد و تقاضا نمود
که حضرت جهت نزول باران به بارگاه الهی دعا کند. در اینحال امام رضا علیهالسلام فرمود:
«دیشب رسول خدا صلی الله علیه و آله کنار امیرمؤمنان، علی علیهالسلام، در عالم رؤیا به من فرمود: ” ای فرزندم! دوشنبه به صحرا برو و برای ایشان از خداوند باران بطلب و آنچه را خداوند به تو نشان میدهد به ایشان بازگو تا بیش از پیش از مقام و منزلت تو نزد خداوند متعال آگاه شوند “.»
دوشنبه امام رضا علیهالسلام رو به صحرا گذارد و مردم به دنبال حضرت راه افتادند. وقتی امام علیهالسلام به جایی مناسب رسید، ایستاد و بر منبر رفت و فرمود:
«خدایا! ای پروردگار من! تو حق ما اهل بیت را والا قرار دادی. همانگونه که فرمودهای ایشان به ما توسل نموده و امید به فضل و رحمت و احسان تو دارند. از اینرو برای ایشان بارانی سودمند و فراگیر بعد از رسیدنشان به منازل خود، نازل فرما.»
چند لحظهای نگذشته بود که باد وزیدن گرفت و بعد از رسیدن یک سری ابر و رعد و برق، مردم به دنبال جایی شدند تا از باران در امان بمانند. در اینحال امام رضا علیهالسلام فرمود:
«این ابرها برای شما نیست؛ متعلق به فلان جاست.»
بعد از گذر آن ابرها، ده بار شبیه آن ابرهای باران زا آمده و رعد و برق براه انداختند و حضرت همان فرمایش را تکرار فرمود و سر انجام وقتی ابری نزدیک آن منطقه شد، حضرت فرمود:
«ای مردم! این ابر را خداوند برای شما فرستاده است؛ از اینرو
خداوند را جهت فضل و رحمتش شکر کنید و به منازل خود روید؛ تا به خانههایتان نرسید، ابر نخواهد بارید.»
وقتی مردم به منازل خودشان رسیدند، باران شروع شد و پس از باران، مردم این کرامت الهی را به امام رضا علیهالسلام تبریک و تهنیت گفتند.
به دنبال این، حضرت رضا علیهالسلام فرمود:
«ای مردم! در رابطه با استفادهی صحیح از نعمتهای الهی، تقوای خدا را پیشهی خود سازید. با ارتکاب گناه، نعمتهای الهی را از خود دور نکنید بلکه با اطاعت از پروردگار متعال نعمتهایش را برای خودتان استمرار بخشید. اینرا بدانید که بعد از ایمان به خدا و اعتراف به حقوق اولیاء الهی از خاندان رسول اکرم صلی الله علیه و آله، به چیزی که خوشایند شما باشد چون کمک و یاری برادر و خواهران مؤمن در کارهای دنیویشان که گذرگاه ایشان به سوی بهشت است، شکر خداوند را بجا نمیآورید. هر کسی این کار را انجام دهد، از برگزیدگان و خواص درگاه الهی می‌باشد.»
امام رضا علیهالسلام در ادامه فرمود:
«رسول خدا صلی الله علیه و آله در رابطه با مردی از گنهکاران که مردم میپنداشتند از اهل جهنم است، فرمود: ” او بدون اینکه اظهار کند، عیب و عورت مؤمنی را پوشاند و بعد از اطلاع، آن مؤمن در حقش دعا نمود و خداوند با اجابت دعای او آن مرد را عاقبت به خیر گرداند و از اینرو به مقام عظمای شهادت نائل گشت “.»(2)
1) تحف العقول ص 463.
2) بحار الأنوار ج 49 ص 181 – 182 و عیون اخبار الرضا ج 2 ص 168.
