در بعضی از روایات آمده است:
روزی یکی از منافقین به حضرت ابوالحسن، امام رضا علیهالسلام عرضه داشت: بعضی از شیعیان و دوستان شما خمر(شراب مستکننده)مینوشند؟!
امام علیهالسلام فرمود: سپاس خداوند حکیم را، که آنها در هر حالتی که باشند، هدایت شده؛ و در اعتقادات صحیح خود ثابت و مستقیم میباشند.
سپس یکی دیگر از همان منافقین که در مجلس حضور داشت، به امام علیهالسلام گفت: بعضی از شیعیان و دوستان شما نبیذ مینوشند؟!
حضرت فرمود: بعضی از اصحاب رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم نیز چنین بودند. منافق گفت: منظورم از نبیذ، آب عسل نیست؛ بلکه منظورم شراب مستکننده است.
ناگاه حضرت با شنیدن این سخن، عرق بر چهرهی مبارک حضرت ظاهر شد و فرمود: خداوند کریمتر از آن است که در قلب بندهی مؤمن علاقه به خمر و محبت ما اهلبیت رسالت را کنار هم قرار دهد و هرگز
چنین نخواهد بود.
سپس حضرت لحظهای سکوت نمود؛ و آن گاه اظهار داشت:
اگر کسی چنین کند؛ و نسبت به آن علاقه نداشته باشد و از کردهی خویش پشیمان گردد، در روز قیامت مواجه خواهد شد با پروردگاری مهربان و دلسوز، با پیغمبری عطوف و دلرحم، با امام و رهبری که کنار حوض کوثر می‌باشد؛ و دیگر بزرگانی که برای شفاعت و نجات او آمدهاند.
ولیکن تو و امثال تو در عذاب دردناک و سوزان برهوت گرفتار خواهید بود.(1)
1) بحارالأنوار: ج 27، ص 314، ح 12، به نقل از مشارق الأنوار: ص 246.
