در حدیث دیگری امام علیهالسلام روشن میفرماید، که رفتار مؤمن با معتقدان به تفویص باید چگونه باشد، تا بتواند به سبب افکار باطل و اعتقادات نادرستی که این گروه دارند، میان آنان و دیگران حاجز و مانعی قرار دهد، که بدین وسیله ضعیف و ناتوان شوند، و تأثیر خود را بر دیگران از دست دهند، ابوهاشم جعفری میگوید:
از ابوالحسن الرضا علیهالسلام درباره غلات و مفوضه پرسیدم، فرمود: غالیان کافر، و معتقدان به تفویض مشرکند، هر کس با آنان همنشینی و آمیزش کند، و در خوردن و آشامیدن با آنها شریک شود، و با آنها رفت و آمد کند، و یا به آنان دختر دهد و یا از آنها دختر گیرد، یا به آنها امان دهد، و یا بر امانتی یا روایت آنها را امین بداند، یا به اندازه نیم واژه آنها را کمک کند، از فرمانبرداری خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله و ما اهلبیت علیهمالسلام بیرون رفته است.
در حدیث دیگری امام علیهالسلام در آن هنگام که سخن از جبر و تفویض به میان میآید. به حاضران در مجلس خود میفرماید: آیا نمیخواهید در این مورد قاعده و اصلی را در اختیار شما بگذاریم، که در آن هیچ گاه اختلاف پیدا نکنید، و هر کس با شما در این باره جدال کند، او را شکست دهید؟
عرض کردند: اگر صلاح میدانید بفرمایید.
امام علیهالسلام فرمود: همانا خداوند متعال به اجبار، فرمانبرداری و به غلبه بر او نافرمانی نشده است، در کشور پهناور خویش بندگانش را، مهمل رها نکرده است، اوست مالک همه آنچه در ملک آنها قرار داده، و قادر بر همه آنچه آنها را بر آن توانا ساخته است، اگر بندگان از او فرمانبرداری کنند، خدا از کار آنها مانع و روگردان نیست، و اگر معصیت او کنند، چنانچه بخواهد میان آنها و گناه حائل میشود، و اگر حائل نشود، گناه انجام مییابد، و او آنها را هرگز داخل در گناه نکرده است، سپس فرمود: هر کس حدود این سخنان را نگه دارد، بر مخالف خود پیروز میشود.
